Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspico
|
ich argwöhne |
| 2. Person Singular |
suspicas
|
du argwöhnst |
| 3. Person Singular |
suspicat
|
er/sie/es argwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicamus
|
wir argwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicatis
|
ihr argwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicant
|
sie argwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicor
|
ich werde geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicaris suspicare
|
du wirst geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicatur
|
er/sie/es wird geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicamur
|
wir werden geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicamini
|
ihr werdet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicantur
|
sie werden geargwöhnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicem
|
ich argwöhne |
| 2. Person Singular |
suspices
|
du argwöhnest |
| 3. Person Singular |
suspicet
|
er/sie/es argwöhne |
| 1. Person Plural |
suspicemus
|
wir argwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicetis
|
ihr argwöhnet |
| 3. Person Plural |
suspicent
|
sie argwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicer
|
ich werde geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspiceris suspicere
|
du werdest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicetur
|
er/sie/es werde geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicemur
|
wir werden geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicemini
|
ihr werdet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicentur
|
sie werden geargwöhnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabam
|
ich argwöhnte |
| 2. Person Singular |
suspicabas
|
du argwöhntest |
| 3. Person Singular |
suspicabat
|
er/sie/es argwöhnte |
| 1. Person Plural |
suspicabamus
|
wir argwöhnten |
| 2. Person Plural |
suspicabatis
|
ihr argwöhntet |
| 3. Person Plural |
suspicabant
|
sie argwöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabar
|
ich wurde geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicabaris suspicabare
|
du wurdest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicabatur
|
er/sie/es wurde geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicabamur
|
wir wurden geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicabamini
|
ihr wurdet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicabantur
|
sie wurden geargwöhnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarem
|
ich argwöhnte |
| 2. Person Singular |
suspicares
|
du argwöhntest |
| 3. Person Singular |
suspicaret
|
er/sie/es argwöhnte |
| 1. Person Plural |
suspicaremus
|
wir argwöhnten |
| 2. Person Plural |
suspicaretis
|
ihr argwöhntet |
| 3. Person Plural |
suspicarent
|
sie argwöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarer
|
ich würde geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicareris suspicarere
|
du würdest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicaretur
|
er/sie/es würde geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicaremur
|
wir würden geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicaremini
|
ihr würdet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicarentur
|
sie würden geargwöhnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabo
|
ich werde argwöhnen |
| 2. Person Singular |
suspicabis
|
du wirst argwöhnen |
| 3. Person Singular |
suspicabit
|
er/sie/es wird argwöhnen |
| 1. Person Plural |
suspicabimus
|
wir werden argwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicabitis
|
ihr werdet argwöhnen |
| 3. Person Plural |
suspicabunt
|
sie werden argwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabor
|
ich werde geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicaberis suspicabere
|
du wirst geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicabitur
|
er/sie/es wird geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicabimur
|
wir werden geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicabimini
|
ihr werdet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicabuntur
|
sie werden geargwöhnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sum
|
ich bin geargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus es
|
du bist geargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus est
|
er/sie/es ist geargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati sumus
|
wir sind geargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati estis
|
ihr seid geargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sunt
|
sie sind geargwöhnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben geargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sim
|
ich sei geargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus sis
|
du seiest geargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus sit
|
er/sie/es sei geargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati simus
|
wir seien geargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati sitis
|
ihr seiet geargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sint
|
sie seien geargwöhnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten geargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus eram
|
ich war geargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus eras
|
du warst geargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus erat
|
er/sie/es war geargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati eramus
|
wir waren geargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati eratis
|
ihr warst geargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati erant
|
sie waren geargwöhnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte geargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest geargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte geargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten geargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet geargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten geargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus essem
|
ich wäre geargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus esses
|
du wärest geargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus esset
|
er/sie/es wäre geargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati essemus
|
wir wären geargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati essetis
|
ihr wäret geargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati essent
|
sie wären geargwöhnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde geargwöhnt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst geargwöhnt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird geargwöhnt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden geargwöhnt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet geargwöhnt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden geargwöhnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus ero
|
ich werde geargwöhnt worden sein |
| 2. Person Singular |
suspicatus eris
|
du werdest geargwöhnt worden sein |
| 3. Person Singular |
suspicatus erit
|
er/sie/es werde geargwöhnt worden sein |
| 1. Person Plural |
suspicati erimus
|
wir werden geargwöhnt worden sein |
| 2. Person Plural |
suspicati eritis
|
ihr werdet geargwöhnt worden sein |
| 3. Person Plural |
suspicati erunt
|
sie werden geargwöhnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicare
|
argwöhnen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
geargwöhnt haben |
| Nachzeitigkeit |
suspicaturum esse
|
argwöhnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicari suspicarier
|
geargwöhnt werden |
| Vorzeitigkeit |
suspicatum esse
|
geargwöhnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
suspicatum iri
|
künftig geargwöhnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
suspica
|
argwöhne! |
| 2. Person Plural |
suspicate
|
argwöhnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
suspicato
|
| 3. Person Singular |
suspicato
|
| 2. Person Plural |
suspicatote
|
| 3. Person Plural |
suspicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
suspicare
|
das Argwöhnen |
| Genitiv |
suspicandi
|
des Argwöhnens |
| Dativ |
suspicando
|
dem Argwöhnen |
| Akkusativ |
suspicandum
|
das Argwöhnen |
| Ablativ |
suspicando
|
durch das Argwöhnen |
| Vokativ |
suspicande
|
Argwöhnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicandus
|
suspicanda
|
suspicandum
|
| Genitiv |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicandi
|
| Dativ |
suspicando
|
suspicandae
|
suspicando
|
| Akkusativ |
suspicandum
|
suspicandam
|
suspicandum
|
| Ablativ |
suspicando
|
suspicanda
|
suspicando
|
| Vokativ |
suspicande
|
suspicanda
|
suspicandum
|
Plural
| Nominativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
| Genitiv |
suspicandorum
|
suspicandarum
|
suspicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
suspicandos
|
suspicandas
|
suspicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
| Genitiv |
suspicantis
|
suspicantis
|
suspicantis
|
| Dativ |
suspicanti
|
suspicanti
|
suspicanti
|
| Akkusativ |
suspicantem
|
suspicantem
|
suspicans
|
| Ablativ |
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
| Vokativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
Plural
| Nominativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Genitiv |
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
| Dativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Akkusativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Ablativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Vokativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicatus
|
suspicata
|
suspicatum
|
| Genitiv |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicati
|
| Dativ |
suspicato
|
suspicatae
|
suspicato
|
| Akkusativ |
suspicatum
|
suspicatam
|
suspicatum
|
| Ablativ |
suspicato
|
suspicata
|
suspicato
|
| Vokativ |
suspicate
|
suspicata
|
suspicatum
|
Plural
| Nominativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
| Genitiv |
suspicatorum
|
suspicatarum
|
suspicatorum
|
| Dativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Akkusativ |
suspicatos
|
suspicatas
|
suspicata
|
| Ablativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Vokativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicaturus
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
| Genitiv |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicaturi
|
| Dativ |
suspicaturo
|
suspicaturae
|
suspicaturo
|
| Akkusativ |
suspicaturum
|
suspicaturam
|
suspicaturum
|
| Ablativ |
suspicaturo
|
suspicatura
|
suspicaturo
|
| Vokativ |
suspicature
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
Plural
| Nominativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
| Genitiv |
suspicaturorum
|
suspicaturarum
|
suspicaturorum
|
| Dativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Akkusativ |
suspicaturos
|
suspicaturas
|
suspicatura
|
| Ablativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Vokativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
suspicatum
|
suspicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspico
|
ich vermute |
| 2. Person Singular |
suspicas
|
du vermutest |
| 3. Person Singular |
suspicat
|
er/sie/es vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicamus
|
wir vermuten |
| 2. Person Plural |
suspicatis
|
ihr vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicant
|
sie vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicor
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
suspicaris suspicare
|
du wirst vermutet |
| 3. Person Singular |
suspicatur
|
er/sie/es wird vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicamur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
suspicamini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicantur
|
sie werden vermutet |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicem
|
ich vermute |
| 2. Person Singular |
suspices
|
du vermutest |
| 3. Person Singular |
suspicet
|
er/sie/es vermute |
| 1. Person Plural |
suspicemus
|
wir vermuten |
| 2. Person Plural |
suspicetis
|
ihr vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicent
|
sie vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicer
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
suspiceris suspicere
|
du werdest vermutet |
| 3. Person Singular |
suspicetur
|
er/sie/es werde vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicemur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
suspicemini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicentur
|
sie werden vermutet |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabam
|
ich vermutete |
| 2. Person Singular |
suspicabas
|
du vermutetest |
| 3. Person Singular |
suspicabat
|
er/sie/es vermutete |
| 1. Person Plural |
suspicabamus
|
wir vermuteten |
| 2. Person Plural |
suspicabatis
|
ihr vermutetet |
| 3. Person Plural |
suspicabant
|
sie vermuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabar
|
ich wurde vermutet |
| 2. Person Singular |
suspicabaris suspicabare
|
du wurdest vermutet |
| 3. Person Singular |
suspicabatur
|
er/sie/es wurde vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicabamur
|
wir wurden vermutet |
| 2. Person Plural |
suspicabamini
|
ihr wurdet vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicabantur
|
sie wurden vermutet |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarem
|
ich vermutete |
| 2. Person Singular |
suspicares
|
du vermutetest |
| 3. Person Singular |
suspicaret
|
er/sie/es vermutete |
| 1. Person Plural |
suspicaremus
|
wir vermuteten |
| 2. Person Plural |
suspicaretis
|
ihr vermutetet |
| 3. Person Plural |
suspicarent
|
sie vermuteten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarer
|
ich würde vermutet |
| 2. Person Singular |
suspicareris suspicarere
|
du würdest vermutet |
| 3. Person Singular |
suspicaretur
|
er/sie/es würde vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicaremur
|
wir würden vermutet |
| 2. Person Plural |
suspicaremini
|
ihr würdet vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicarentur
|
sie würden vermutet |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabo
|
ich werde vermuten |
| 2. Person Singular |
suspicabis
|
du wirst vermuten |
| 3. Person Singular |
suspicabit
|
er/sie/es wird vermuten |
| 1. Person Plural |
suspicabimus
|
wir werden vermuten |
| 2. Person Plural |
suspicabitis
|
ihr werdet vermuten |
| 3. Person Plural |
suspicabunt
|
sie werden vermuten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabor
|
ich werde vermutet |
| 2. Person Singular |
suspicaberis suspicabere
|
du wirst vermutet |
| 3. Person Singular |
suspicabitur
|
er/sie/es wird vermutet |
| 1. Person Plural |
suspicabimur
|
wir werden vermutet |
| 2. Person Plural |
suspicabimini
|
ihr werdet vermutet |
| 3. Person Plural |
suspicabuntur
|
sie werden vermutet |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe vermutet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast vermutet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat vermutet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben vermutet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt vermutet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sum
|
ich bin vermutet worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus es
|
du bist vermutet worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus est
|
er/sie/es ist vermutet worden |
| 1. Person Plural |
suspicati sumus
|
wir sind vermutet worden |
| 2. Person Plural |
suspicati estis
|
ihr seid vermutet worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sunt
|
sie sind vermutet worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe vermutet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest vermutet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe vermutet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben vermutet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet vermutet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sim
|
ich sei vermutet worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus sis
|
du seiest vermutet worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus sit
|
er/sie/es sei vermutet worden |
| 1. Person Plural |
suspicati simus
|
wir seien vermutet worden |
| 2. Person Plural |
suspicati sitis
|
ihr seiet vermutet worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sint
|
sie seien vermutet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte vermutet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest vermutet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte vermutet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten vermutet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet vermutet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus eram
|
ich war vermutet worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus eras
|
du warst vermutet worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus erat
|
er/sie/es war vermutet worden |
| 1. Person Plural |
suspicati eramus
|
wir waren vermutet worden |
| 2. Person Plural |
suspicati eratis
|
ihr warst vermutet worden |
| 3. Person Plural |
suspicati erant
|
sie waren vermutet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte vermutet |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest vermutet |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte vermutet |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten vermutet |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet vermutet |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten vermutet |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus essem
|
ich wäre vermutet worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus esses
|
du wärest vermutet worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus esset
|
er/sie/es wäre vermutet worden |
| 1. Person Plural |
suspicati essemus
|
wir wären vermutet worden |
| 2. Person Plural |
suspicati essetis
|
ihr wäret vermutet worden |
| 3. Person Plural |
suspicati essent
|
sie wären vermutet worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde vermutet haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst vermutet haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird vermutet haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden vermutet haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet vermutet haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden vermutet haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus ero
|
ich werde vermutet worden sein |
| 2. Person Singular |
suspicatus eris
|
du werdest vermutet worden sein |
| 3. Person Singular |
suspicatus erit
|
er/sie/es werde vermutet worden sein |
| 1. Person Plural |
suspicati erimus
|
wir werden vermutet worden sein |
| 2. Person Plural |
suspicati eritis
|
ihr werdet vermutet worden sein |
| 3. Person Plural |
suspicati erunt
|
sie werden vermutet worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicare
|
vermuten |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
vermutet haben |
| Nachzeitigkeit |
suspicaturum esse
|
vermuten werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicari suspicarier
|
vermutet werden |
| Vorzeitigkeit |
suspicatum esse
|
vermutet worden sein |
| Nachzeitigkeit |
suspicatum iri
|
künftig vermutet werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
suspica
|
vermute! |
| 2. Person Plural |
suspicate
|
vermutet! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
suspicato
|
| 3. Person Singular |
suspicato
|
| 2. Person Plural |
suspicatote
|
| 3. Person Plural |
suspicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
suspicare
|
das Vermuten |
| Genitiv |
suspicandi
|
des Vermutens |
| Dativ |
suspicando
|
dem Vermuten |
| Akkusativ |
suspicandum
|
das Vermuten |
| Ablativ |
suspicando
|
durch das Vermuten |
| Vokativ |
suspicande
|
Vermuten! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicandus
|
suspicanda
|
suspicandum
|
| Genitiv |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicandi
|
| Dativ |
suspicando
|
suspicandae
|
suspicando
|
| Akkusativ |
suspicandum
|
suspicandam
|
suspicandum
|
| Ablativ |
suspicando
|
suspicanda
|
suspicando
|
| Vokativ |
suspicande
|
suspicanda
|
suspicandum
|
Plural
| Nominativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
| Genitiv |
suspicandorum
|
suspicandarum
|
suspicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
suspicandos
|
suspicandas
|
suspicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
| Genitiv |
suspicantis
|
suspicantis
|
suspicantis
|
| Dativ |
suspicanti
|
suspicanti
|
suspicanti
|
| Akkusativ |
suspicantem
|
suspicantem
|
suspicans
|
| Ablativ |
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
| Vokativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
Plural
| Nominativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Genitiv |
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
| Dativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Akkusativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Ablativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Vokativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicatus
|
suspicata
|
suspicatum
|
| Genitiv |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicati
|
| Dativ |
suspicato
|
suspicatae
|
suspicato
|
| Akkusativ |
suspicatum
|
suspicatam
|
suspicatum
|
| Ablativ |
suspicato
|
suspicata
|
suspicato
|
| Vokativ |
suspicate
|
suspicata
|
suspicatum
|
Plural
| Nominativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
| Genitiv |
suspicatorum
|
suspicatarum
|
suspicatorum
|
| Dativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Akkusativ |
suspicatos
|
suspicatas
|
suspicata
|
| Ablativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Vokativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicaturus
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
| Genitiv |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicaturi
|
| Dativ |
suspicaturo
|
suspicaturae
|
suspicaturo
|
| Akkusativ |
suspicaturum
|
suspicaturam
|
suspicaturum
|
| Ablativ |
suspicaturo
|
suspicatura
|
suspicaturo
|
| Vokativ |
suspicature
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
Plural
| Nominativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
| Genitiv |
suspicaturorum
|
suspicaturarum
|
suspicaturorum
|
| Dativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Akkusativ |
suspicaturos
|
suspicaturas
|
suspicatura
|
| Ablativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Vokativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
suspicatum
|
suspicatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspico
|
ich beargwöhne |
| 2. Person Singular |
suspicas
|
du beargwöhnst |
| 3. Person Singular |
suspicat
|
er/sie/es beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicamus
|
wir beargwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicatis
|
ihr beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicant
|
sie beargwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicor
|
ich werde beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicaris suspicare
|
du wirst beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicatur
|
er/sie/es wird beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicamur
|
wir werden beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicamini
|
ihr werdet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicantur
|
sie werden beargwöhnt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicem
|
ich beargwöhne |
| 2. Person Singular |
suspices
|
du beargwöhnest |
| 3. Person Singular |
suspicet
|
er/sie/es beargwöhne |
| 1. Person Plural |
suspicemus
|
wir beargwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicetis
|
ihr beargwöhnet |
| 3. Person Plural |
suspicent
|
sie beargwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicer
|
ich werde beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspiceris suspicere
|
du werdest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicetur
|
er/sie/es werde beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicemur
|
wir werden beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicemini
|
ihr werdet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicentur
|
sie werden beargwöhnt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabam
|
ich beargwöhnte |
| 2. Person Singular |
suspicabas
|
du beargwöhntest |
| 3. Person Singular |
suspicabat
|
er/sie/es beargwöhnte |
| 1. Person Plural |
suspicabamus
|
wir beargwöhnten |
| 2. Person Plural |
suspicabatis
|
ihr beargwöhntet |
| 3. Person Plural |
suspicabant
|
sie beargwöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabar
|
ich wurde beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicabaris suspicabare
|
du wurdest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicabatur
|
er/sie/es wurde beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicabamur
|
wir wurden beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicabamini
|
ihr wurdet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicabantur
|
sie wurden beargwöhnt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarem
|
ich beargwöhnte |
| 2. Person Singular |
suspicares
|
du beargwöhntest |
| 3. Person Singular |
suspicaret
|
er/sie/es beargwöhnte |
| 1. Person Plural |
suspicaremus
|
wir beargwöhnten |
| 2. Person Plural |
suspicaretis
|
ihr beargwöhntet |
| 3. Person Plural |
suspicarent
|
sie beargwöhnten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicarer
|
ich würde beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicareris suspicarere
|
du würdest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicaretur
|
er/sie/es würde beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicaremur
|
wir würden beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicaremini
|
ihr würdet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicarentur
|
sie würden beargwöhnt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabo
|
ich werde beargwöhnen |
| 2. Person Singular |
suspicabis
|
du wirst beargwöhnen |
| 3. Person Singular |
suspicabit
|
er/sie/es wird beargwöhnen |
| 1. Person Plural |
suspicabimus
|
wir werden beargwöhnen |
| 2. Person Plural |
suspicabitis
|
ihr werdet beargwöhnen |
| 3. Person Plural |
suspicabunt
|
sie werden beargwöhnen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicabor
|
ich werde beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
suspicaberis suspicabere
|
du wirst beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
suspicabitur
|
er/sie/es wird beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
suspicabimur
|
wir werden beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
suspicabimini
|
ihr werdet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
suspicabuntur
|
sie werden beargwöhnt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hast beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hat beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habt beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben beargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sum
|
ich bin beargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus es
|
du bist beargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus est
|
er/sie/es ist beargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati sumus
|
wir sind beargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati estis
|
ihr seid beargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sunt
|
sie sind beargwöhnt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich habe beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du habest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es habe beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir haben beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr habet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie haben beargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus sim
|
ich sei beargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus sis
|
du seiest beargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus sit
|
er/sie/es sei beargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati simus
|
wir seien beargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati sitis
|
ihr seiet beargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati sint
|
sie seien beargwöhnt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hatte beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hattest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hatte beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hatten beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hattet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hatten beargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus eram
|
ich war beargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus eras
|
du warst beargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus erat
|
er/sie/es war beargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati eramus
|
wir waren beargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati eratis
|
ihr warst beargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati erant
|
sie waren beargwöhnt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich hätte beargwöhnt |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du hättest beargwöhnt |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es hätte beargwöhnt |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir hätten beargwöhnt |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr hättet beargwöhnt |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie hätten beargwöhnt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus essem
|
ich wäre beargwöhnt worden |
| 2. Person Singular |
suspicatus esses
|
du wärest beargwöhnt worden |
| 3. Person Singular |
suspicatus esset
|
er/sie/es wäre beargwöhnt worden |
| 1. Person Plural |
suspicati essemus
|
wir wären beargwöhnt worden |
| 2. Person Plural |
suspicati essetis
|
ihr wäret beargwöhnt worden |
| 3. Person Plural |
suspicati essent
|
sie wären beargwöhnt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
existiert nicht |
ich werde beargwöhnt haben |
| 2. Person Singular |
existiert nicht |
du wirst beargwöhnt haben |
| 3. Person Singular |
existiert nicht |
er/sie/es wird beargwöhnt haben |
| 1. Person Plural |
existiert nicht |
wir werden beargwöhnt haben |
| 2. Person Plural |
existiert nicht |
ihr werdet beargwöhnt haben |
| 3. Person Plural |
existiert nicht |
sie werden beargwöhnt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
suspicatus ero
|
ich werde beargwöhnt worden sein |
| 2. Person Singular |
suspicatus eris
|
du werdest beargwöhnt worden sein |
| 3. Person Singular |
suspicatus erit
|
er/sie/es werde beargwöhnt worden sein |
| 1. Person Plural |
suspicati erimus
|
wir werden beargwöhnt worden sein |
| 2. Person Plural |
suspicati eritis
|
ihr werdet beargwöhnt worden sein |
| 3. Person Plural |
suspicati erunt
|
sie werden beargwöhnt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicare
|
beargwöhnen |
| Vorzeitigkeit |
existiert nicht |
beargwöhnt haben |
| Nachzeitigkeit |
suspicaturum esse
|
beargwöhnen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
suspicari suspicarier
|
beargwöhnt werden |
| Vorzeitigkeit |
suspicatum esse
|
beargwöhnt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
suspicatum iri
|
künftig beargwöhnt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
suspica
|
beargwöhne! |
| 2. Person Plural |
suspicate
|
beargwöhnt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
suspicato
|
| 3. Person Singular |
suspicato
|
| 2. Person Plural |
suspicatote
|
| 3. Person Plural |
suspicanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
suspicare
|
das Beargwöhnen |
| Genitiv |
suspicandi
|
des Beargwöhnens |
| Dativ |
suspicando
|
dem Beargwöhnen |
| Akkusativ |
suspicandum
|
das Beargwöhnen |
| Ablativ |
suspicando
|
durch das Beargwöhnen |
| Vokativ |
suspicande
|
Beargwöhnen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicandus
|
suspicanda
|
suspicandum
|
| Genitiv |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicandi
|
| Dativ |
suspicando
|
suspicandae
|
suspicando
|
| Akkusativ |
suspicandum
|
suspicandam
|
suspicandum
|
| Ablativ |
suspicando
|
suspicanda
|
suspicando
|
| Vokativ |
suspicande
|
suspicanda
|
suspicandum
|
Plural
| Nominativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
| Genitiv |
suspicandorum
|
suspicandarum
|
suspicandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
suspicandos
|
suspicandas
|
suspicanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
suspicandi
|
suspicandae
|
suspicanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
| Genitiv |
suspicantis
|
suspicantis
|
suspicantis
|
| Dativ |
suspicanti
|
suspicanti
|
suspicanti
|
| Akkusativ |
suspicantem
|
suspicantem
|
suspicans
|
| Ablativ |
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
suspicanti suspicante
|
| Vokativ |
suspicans
|
suspicans
|
suspicans
|
Plural
| Nominativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Genitiv |
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
suspicantium suspicantum
|
| Dativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Akkusativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
| Ablativ |
suspicantibus
|
suspicantibus
|
suspicantibus
|
| Vokativ |
suspicantes
|
suspicantes
|
suspicantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicatus
|
suspicata
|
suspicatum
|
| Genitiv |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicati
|
| Dativ |
suspicato
|
suspicatae
|
suspicato
|
| Akkusativ |
suspicatum
|
suspicatam
|
suspicatum
|
| Ablativ |
suspicato
|
suspicata
|
suspicato
|
| Vokativ |
suspicate
|
suspicata
|
suspicatum
|
Plural
| Nominativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
| Genitiv |
suspicatorum
|
suspicatarum
|
suspicatorum
|
| Dativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Akkusativ |
suspicatos
|
suspicatas
|
suspicata
|
| Ablativ |
suspicatis
|
suspicatis
|
suspicatis
|
| Vokativ |
suspicati
|
suspicatae
|
suspicata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
suspicaturus
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
| Genitiv |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicaturi
|
| Dativ |
suspicaturo
|
suspicaturae
|
suspicaturo
|
| Akkusativ |
suspicaturum
|
suspicaturam
|
suspicaturum
|
| Ablativ |
suspicaturo
|
suspicatura
|
suspicaturo
|
| Vokativ |
suspicature
|
suspicatura
|
suspicaturum
|
Plural
| Nominativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
| Genitiv |
suspicaturorum
|
suspicaturarum
|
suspicaturorum
|
| Dativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Akkusativ |
suspicaturos
|
suspicaturas
|
suspicatura
|
| Ablativ |
suspicaturis
|
suspicaturis
|
suspicaturis
|
| Vokativ |
suspicaturi
|
suspicaturae
|
suspicatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
suspicatum
|
suspicatu
|