Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussulto
|
|
| 2. Person Singular |
sussultas
|
|
| 3. Person Singular |
sussultat
|
|
| 1. Person Plural |
sussultamus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultatis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultor
|
|
| 2. Person Singular |
sussultaris sussultare
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatur
|
|
| 1. Person Plural |
sussultamur
|
|
| 2. Person Plural |
sussultamini
|
|
| 3. Person Plural |
sussultantur
|
|
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultem
|
|
| 2. Person Singular |
sussultes
|
|
| 3. Person Singular |
sussultet
|
|
| 1. Person Plural |
sussultemus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultetis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussulter
|
|
| 2. Person Singular |
sussulteris sussultere
|
|
| 3. Person Singular |
sussultetur
|
|
| 1. Person Plural |
sussultemur
|
|
| 2. Person Plural |
sussultemini
|
|
| 3. Person Plural |
sussultentur
|
|
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabam
|
|
| 2. Person Singular |
sussultabas
|
|
| 3. Person Singular |
sussultabat
|
|
| 1. Person Plural |
sussultabamus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultabatis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultabant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabar
|
|
| 2. Person Singular |
sussultabaris sussultabare
|
|
| 3. Person Singular |
sussultabatur
|
|
| 1. Person Plural |
sussultabamur
|
|
| 2. Person Plural |
sussultabamini
|
|
| 3. Person Plural |
sussultabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultarem
|
|
| 2. Person Singular |
sussultares
|
|
| 3. Person Singular |
sussultaret
|
|
| 1. Person Plural |
sussultaremus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultaretis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultarent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultarer
|
|
| 2. Person Singular |
sussultareris sussultarere
|
|
| 3. Person Singular |
sussultaretur
|
|
| 1. Person Plural |
sussultaremur
|
|
| 2. Person Plural |
sussultaremini
|
|
| 3. Person Plural |
sussultarentur
|
|
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabo
|
|
| 2. Person Singular |
sussultabis
|
|
| 3. Person Singular |
sussultabit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultabimus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultabitis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultabunt
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabor
|
|
| 2. Person Singular |
sussultaberis sussultabere
|
|
| 3. Person Singular |
sussultabitur
|
|
| 1. Person Plural |
sussultabimur
|
|
| 2. Person Plural |
sussultabimini
|
|
| 3. Person Plural |
sussultabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavi
|
|
| 2. Person Singular |
sussultavisti
|
|
| 3. Person Singular |
sussultavit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultavimus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultavistis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultaverunt sussultavere
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus sum
|
|
| 2. Person Singular |
sussultatus es
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatus est
|
|
| 1. Person Plural |
sussultati sumus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultati estis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultaverim
|
|
| 2. Person Singular |
sussultaveris
|
|
| 3. Person Singular |
sussultaverit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus sim
|
|
| 2. Person Singular |
sussultatus sis
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatus sit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultati simus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultati sitis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultaveram
|
|
| 2. Person Singular |
sussultaveras
|
|
| 3. Person Singular |
sussultaverat
|
|
| 1. Person Plural |
sussultaveramus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultaveratis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultaverant
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus eram
|
|
| 2. Person Singular |
sussultatus eras
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatus erat
|
|
| 1. Person Plural |
sussultati eramus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultati eratis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavissem
|
|
| 2. Person Singular |
sussultavisses
|
|
| 3. Person Singular |
sussultavisset
|
|
| 1. Person Plural |
sussultavissemus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultavissetis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultavissent
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus essem
|
|
| 2. Person Singular |
sussultatus esses
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatus esset
|
|
| 1. Person Plural |
sussultati essemus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultati essetis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultati essent
|
|
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavero
|
|
| 2. Person Singular |
sussultaveris
|
|
| 3. Person Singular |
sussultaverit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultaverimus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultaveritis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultaverint
|
|
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus ero
|
|
| 2. Person Singular |
sussultatus eris
|
|
| 3. Person Singular |
sussultatus erit
|
|
| 1. Person Plural |
sussultati erimus
|
|
| 2. Person Plural |
sussultati eritis
|
|
| 3. Person Plural |
sussultati erunt
|
|
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sussultare
|
|
| Vorzeitigkeit |
sussultavisse
|
|
| Nachzeitigkeit |
sussultaturum esse
|
|
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sussultari sussultarier
|
|
| Vorzeitigkeit |
sussultatum esse
|
|
| Nachzeitigkeit |
sussultatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sussulta
|
! |
| 2. Person Plural |
sussultate
|
! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sussultato
|
| 3. Person Singular |
sussultato
|
| 2. Person Plural |
sussultatote
|
| 3. Person Plural |
sussultanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sussultare
|
das |
| Genitiv |
sussultandi
|
des es |
| Dativ |
sussultando
|
dem |
| Akkusativ |
sussultandum
|
das |
| Ablativ |
sussultando
|
durch das |
| Vokativ |
sussultande
|
! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultandus
|
sussultanda
|
sussultandum
|
| Genitiv |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultandi
|
| Dativ |
sussultando
|
sussultandae
|
sussultando
|
| Akkusativ |
sussultandum
|
sussultandam
|
sussultandum
|
| Ablativ |
sussultando
|
sussultanda
|
sussultando
|
| Vokativ |
sussultande
|
sussultanda
|
sussultandum
|
Plural
| Nominativ |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultanda
|
| Genitiv |
sussultandorum
|
sussultandarum
|
sussultandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sussultandos
|
sussultandas
|
sussultanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultans
|
sussultans
|
sussultans
|
| Genitiv |
sussultantis
|
sussultantis
|
sussultantis
|
| Dativ |
sussultanti
|
sussultanti
|
sussultanti
|
| Akkusativ |
sussultantem
|
sussultantem
|
sussultans
|
| Ablativ |
sussultanti sussultante
|
sussultanti sussultante
|
sussultanti sussultante
|
| Vokativ |
sussultans
|
sussultans
|
sussultans
|
Plural
| Nominativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
| Genitiv |
sussultantium sussultantum
|
sussultantium sussultantum
|
sussultantium sussultantum
|
| Dativ |
sussultantibus
|
sussultantibus
|
sussultantibus
|
| Akkusativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
| Ablativ |
sussultantibus
|
sussultantibus
|
sussultantibus
|
| Vokativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultatus
|
sussultata
|
sussultatum
|
| Genitiv |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultati
|
| Dativ |
sussultato
|
sussultatae
|
sussultato
|
| Akkusativ |
sussultatum
|
sussultatam
|
sussultatum
|
| Ablativ |
sussultato
|
sussultata
|
sussultato
|
| Vokativ |
sussultate
|
sussultata
|
sussultatum
|
Plural
| Nominativ |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultata
|
| Genitiv |
sussultatorum
|
sussultatarum
|
sussultatorum
|
| Dativ |
sussultatis
|
sussultatis
|
sussultatis
|
| Akkusativ |
sussultatos
|
sussultatas
|
sussultata
|
| Ablativ |
sussultatis
|
sussultatis
|
sussultatis
|
| Vokativ |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultaturus
|
sussultatura
|
sussultaturum
|
| Genitiv |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultaturi
|
| Dativ |
sussultaturo
|
sussultaturae
|
sussultaturo
|
| Akkusativ |
sussultaturum
|
sussultaturam
|
sussultaturum
|
| Ablativ |
sussultaturo
|
sussultatura
|
sussultaturo
|
| Vokativ |
sussultature
|
sussultatura
|
sussultaturum
|
Plural
| Nominativ |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultatura
|
| Genitiv |
sussultaturorum
|
sussultaturarum
|
sussultaturorum
|
| Dativ |
sussultaturis
|
sussultaturis
|
sussultaturis
|
| Akkusativ |
sussultaturos
|
sussultaturas
|
sussultatura
|
| Ablativ |
sussultaturis
|
sussultaturis
|
sussultaturis
|
| Vokativ |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sussultatum
|
sussultatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussulto
|
ich sprieße |
| 2. Person Singular |
sussultas
|
du sprießt |
| 3. Person Singular |
sussultat
|
er/sie/es sprießt |
| 1. Person Plural |
sussultamus
|
wir sprießen |
| 2. Person Plural |
sussultatis
|
ihr sprießt |
| 3. Person Plural |
sussultant
|
sie sprießen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultor
|
ich werde gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultaris sussultare
|
du wirst gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultatur
|
er/sie/es wird gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultamur
|
wir werden gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultamini
|
ihr werdet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultantur
|
sie werden gesprossen |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultem
|
ich sprieße |
| 2. Person Singular |
sussultes
|
du sprießest |
| 3. Person Singular |
sussultet
|
er/sie/es sprieße |
| 1. Person Plural |
sussultemus
|
wir sprießen |
| 2. Person Plural |
sussultetis
|
ihr sprießet |
| 3. Person Plural |
sussultent
|
sie sprießen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussulter
|
ich werde gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussulteris sussultere
|
du werdest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultetur
|
er/sie/es werde gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultemur
|
wir werden gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultemini
|
ihr werdet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultentur
|
sie werden gesprossen |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabam
|
ich sproß |
| 2. Person Singular |
sussultabas
|
du sprossest |
| 3. Person Singular |
sussultabat
|
er/sie/es sproß |
| 1. Person Plural |
sussultabamus
|
wir sprossen |
| 2. Person Plural |
sussultabatis
|
ihr sproßt |
| 3. Person Plural |
sussultabant
|
sie sprossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabar
|
ich wurde gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultabaris sussultabare
|
du wurdest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultabatur
|
er/sie/es wurde gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultabamur
|
wir wurden gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultabamini
|
ihr wurdet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultabantur
|
sie wurden gesprossen |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultarem
|
ich sprösse |
| 2. Person Singular |
sussultares
|
du sprössest |
| 3. Person Singular |
sussultaret
|
er/sie/es sprösse |
| 1. Person Plural |
sussultaremus
|
wir sprössen |
| 2. Person Plural |
sussultaretis
|
ihr sprösset |
| 3. Person Plural |
sussultarent
|
sie sprössen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultarer
|
ich würde gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultareris sussultarere
|
du würdest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultaretur
|
er/sie/es würde gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultaremur
|
wir würden gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultaremini
|
ihr würdet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultarentur
|
sie würden gesprossen |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabo
|
ich werde sprießen |
| 2. Person Singular |
sussultabis
|
du wirst sprießen |
| 3. Person Singular |
sussultabit
|
er/sie/es wird sprießen |
| 1. Person Plural |
sussultabimus
|
wir werden sprießen |
| 2. Person Plural |
sussultabitis
|
ihr werdet sprießen |
| 3. Person Plural |
sussultabunt
|
sie werden sprießen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultabor
|
ich werde gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultaberis sussultabere
|
du wirst gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultabitur
|
er/sie/es wird gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultabimur
|
wir werden gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultabimini
|
ihr werdet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultabuntur
|
sie werden gesprossen |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavi
|
ich habe gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultavisti
|
du hast gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultavit
|
er/sie/es hat gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultavimus
|
wir haben gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultavistis
|
ihr habt gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultaverunt sussultavere
|
sie haben gesprossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus sum
|
ich bin gesprossen worden |
| 2. Person Singular |
sussultatus es
|
du bist gesprossen worden |
| 3. Person Singular |
sussultatus est
|
er/sie/es ist gesprossen worden |
| 1. Person Plural |
sussultati sumus
|
wir sind gesprossen worden |
| 2. Person Plural |
sussultati estis
|
ihr seid gesprossen worden |
| 3. Person Plural |
sussultati sunt
|
sie sind gesprossen worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultaverim
|
ich habe gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultaveris
|
du habest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultaverit
|
er/sie/es habe gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultaverimus
|
wir haben gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultaveritis
|
ihr habet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultaverint
|
sie haben gesprossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus sim
|
ich sei gesprossen worden |
| 2. Person Singular |
sussultatus sis
|
du seiest gesprossen worden |
| 3. Person Singular |
sussultatus sit
|
er/sie/es sei gesprossen worden |
| 1. Person Plural |
sussultati simus
|
wir seien gesprossen worden |
| 2. Person Plural |
sussultati sitis
|
ihr seiet gesprossen worden |
| 3. Person Plural |
sussultati sint
|
sie seien gesprossen worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultaveram
|
ich hatte gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultaveras
|
du hattest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultaverat
|
er/sie/es hatte gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultaveramus
|
wir hatten gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultaveratis
|
ihr hattet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultaverant
|
sie hatten gesprossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus eram
|
ich war gesprossen worden |
| 2. Person Singular |
sussultatus eras
|
du warst gesprossen worden |
| 3. Person Singular |
sussultatus erat
|
er/sie/es war gesprossen worden |
| 1. Person Plural |
sussultati eramus
|
wir waren gesprossen worden |
| 2. Person Plural |
sussultati eratis
|
ihr warst gesprossen worden |
| 3. Person Plural |
sussultati erant
|
sie waren gesprossen worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavissem
|
ich hätte gesprossen |
| 2. Person Singular |
sussultavisses
|
du hättest gesprossen |
| 3. Person Singular |
sussultavisset
|
er/sie/es hätte gesprossen |
| 1. Person Plural |
sussultavissemus
|
wir hätten gesprossen |
| 2. Person Plural |
sussultavissetis
|
ihr hättet gesprossen |
| 3. Person Plural |
sussultavissent
|
sie hätten gesprossen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus essem
|
ich wäre gesprossen worden |
| 2. Person Singular |
sussultatus esses
|
du wärest gesprossen worden |
| 3. Person Singular |
sussultatus esset
|
er/sie/es wäre gesprossen worden |
| 1. Person Plural |
sussultati essemus
|
wir wären gesprossen worden |
| 2. Person Plural |
sussultati essetis
|
ihr wäret gesprossen worden |
| 3. Person Plural |
sussultati essent
|
sie wären gesprossen worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultavero
|
ich werde gesprossen haben |
| 2. Person Singular |
sussultaveris
|
du wirst gesprossen haben |
| 3. Person Singular |
sussultaverit
|
er/sie/es wird gesprossen haben |
| 1. Person Plural |
sussultaverimus
|
wir werden gesprossen haben |
| 2. Person Plural |
sussultaveritis
|
ihr werdet gesprossen haben |
| 3. Person Plural |
sussultaverint
|
sie werden gesprossen haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
sussultatus ero
|
ich werde gesprossen worden sein |
| 2. Person Singular |
sussultatus eris
|
du werdest gesprossen worden sein |
| 3. Person Singular |
sussultatus erit
|
er/sie/es werde gesprossen worden sein |
| 1. Person Plural |
sussultati erimus
|
wir werden gesprossen worden sein |
| 2. Person Plural |
sussultati eritis
|
ihr werdet gesprossen worden sein |
| 3. Person Plural |
sussultati erunt
|
sie werden gesprossen worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sussultare
|
sprießen |
| Vorzeitigkeit |
sussultavisse
|
gesprossen haben |
| Nachzeitigkeit |
sussultaturum esse
|
sprießen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
sussultari sussultarier
|
gesprossen werden |
| Vorzeitigkeit |
sussultatum esse
|
gesprossen worden sein |
| Nachzeitigkeit |
sussultatum iri
|
künftig gesprossen werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
sussulta
|
sprieße; sprieß! |
| 2. Person Plural |
sussultate
|
sprießt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
sussultato
|
| 3. Person Singular |
sussultato
|
| 2. Person Plural |
sussultatote
|
| 3. Person Plural |
sussultanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
sussultare
|
das Sprießen |
| Genitiv |
sussultandi
|
des Sprießens |
| Dativ |
sussultando
|
dem Sprießen |
| Akkusativ |
sussultandum
|
das Sprießen |
| Ablativ |
sussultando
|
durch das Sprießen |
| Vokativ |
sussultande
|
Sprießen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultandus
|
sussultanda
|
sussultandum
|
| Genitiv |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultandi
|
| Dativ |
sussultando
|
sussultandae
|
sussultando
|
| Akkusativ |
sussultandum
|
sussultandam
|
sussultandum
|
| Ablativ |
sussultando
|
sussultanda
|
sussultando
|
| Vokativ |
sussultande
|
sussultanda
|
sussultandum
|
Plural
| Nominativ |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultanda
|
| Genitiv |
sussultandorum
|
sussultandarum
|
sussultandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
sussultandos
|
sussultandas
|
sussultanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
sussultandi
|
sussultandae
|
sussultanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultans
|
sussultans
|
sussultans
|
| Genitiv |
sussultantis
|
sussultantis
|
sussultantis
|
| Dativ |
sussultanti
|
sussultanti
|
sussultanti
|
| Akkusativ |
sussultantem
|
sussultantem
|
sussultans
|
| Ablativ |
sussultanti sussultante
|
sussultanti sussultante
|
sussultanti sussultante
|
| Vokativ |
sussultans
|
sussultans
|
sussultans
|
Plural
| Nominativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
| Genitiv |
sussultantium sussultantum
|
sussultantium sussultantum
|
sussultantium sussultantum
|
| Dativ |
sussultantibus
|
sussultantibus
|
sussultantibus
|
| Akkusativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
| Ablativ |
sussultantibus
|
sussultantibus
|
sussultantibus
|
| Vokativ |
sussultantes
|
sussultantes
|
sussultantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultatus
|
sussultata
|
sussultatum
|
| Genitiv |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultati
|
| Dativ |
sussultato
|
sussultatae
|
sussultato
|
| Akkusativ |
sussultatum
|
sussultatam
|
sussultatum
|
| Ablativ |
sussultato
|
sussultata
|
sussultato
|
| Vokativ |
sussultate
|
sussultata
|
sussultatum
|
Plural
| Nominativ |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultata
|
| Genitiv |
sussultatorum
|
sussultatarum
|
sussultatorum
|
| Dativ |
sussultatis
|
sussultatis
|
sussultatis
|
| Akkusativ |
sussultatos
|
sussultatas
|
sussultata
|
| Ablativ |
sussultatis
|
sussultatis
|
sussultatis
|
| Vokativ |
sussultati
|
sussultatae
|
sussultata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
sussultaturus
|
sussultatura
|
sussultaturum
|
| Genitiv |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultaturi
|
| Dativ |
sussultaturo
|
sussultaturae
|
sussultaturo
|
| Akkusativ |
sussultaturum
|
sussultaturam
|
sussultaturum
|
| Ablativ |
sussultaturo
|
sussultatura
|
sussultaturo
|
| Vokativ |
sussultature
|
sussultatura
|
sussultaturum
|
Plural
| Nominativ |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultatura
|
| Genitiv |
sussultaturorum
|
sussultaturarum
|
sussultaturorum
|
| Dativ |
sussultaturis
|
sussultaturis
|
sussultaturis
|
| Akkusativ |
sussultaturos
|
sussultaturas
|
sussultatura
|
| Ablativ |
sussultaturis
|
sussultaturis
|
sussultaturis
|
| Vokativ |
sussultaturi
|
sussultaturae
|
sussultatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
sussultatum
|
sussultatu
|