Präsens Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillo
  | 
    ich beruhige | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillas
  | 
    du beruhigst | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillat
  | 
    er/sie/es beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillamus
  | 
    wir beruhigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillatis
  | 
    ihr beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillant
  | 
    sie beruhigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillor
  | 
    ich werde beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillaris tranquillare
  | 
    du wirst beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatur
  | 
    er/sie/es wird beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillamur
  | 
    wir werden beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillamini
  | 
    ihr werdet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillantur
  | 
    sie werden beruhigt | 
  
 
Präsens Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillem
  | 
    ich beruhige | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquilles
  | 
    du beruhigest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillet
  | 
    er/sie/es beruhige | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillemus
  | 
    wir beruhigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquilletis
  | 
    ihr beruhiget | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillent
  | 
    sie beruhigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquiller
  | 
    ich werde beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquilleris tranquillere
  | 
    du werdest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquilletur
  | 
    er/sie/es werde beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillemur
  | 
    wir werden beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillemini
  | 
    ihr werdet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillentur
  | 
    sie werden beruhigt | 
  
 
Imperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillabam
  | 
    ich beruhigte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillabas
  | 
    du beruhigtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillabat
  | 
    er/sie/es beruhigte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillabamus
  | 
    wir beruhigten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillabatis
  | 
    ihr beruhigtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillabant
  | 
    sie beruhigten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillabar
  | 
    ich wurde beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillabaris tranquillabare
  | 
    du wurdest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillabatur
  | 
    er/sie/es wurde beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillabamur
  | 
    wir wurden beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillabamini
  | 
    ihr wurdet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillabantur
  | 
    sie wurden beruhigt | 
  
 
Imperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillarem
  | 
    ich beruhigte | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillares
  | 
    du beruhigtest | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillaret
  | 
    er/sie/es beruhigte | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillaremus
  | 
    wir beruhigten | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillaretis
  | 
    ihr beruhigtet | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillarent
  | 
    sie beruhigten | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillarer
  | 
    ich würde beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillareris tranquillarere
  | 
    du würdest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillaretur
  | 
    er/sie/es würde beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillaremur
  | 
    wir würden beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillaremini
  | 
    ihr würdet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillarentur
  | 
    sie würden beruhigt | 
  
 
Futur I
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillabo
  | 
    ich werde beruhigen | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillabis
  | 
    du wirst beruhigen | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillabit
  | 
    er/sie/es wird beruhigen | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillabimus
  | 
    wir werden beruhigen | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillabitis
  | 
    ihr werdet beruhigen | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillabunt
  | 
    sie werden beruhigen | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillabor
  | 
    ich werde beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillaberis tranquillabere
  | 
    du wirst beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillabitur
  | 
    er/sie/es wird beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillabimur
  | 
    wir werden beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillabimini
  | 
    ihr werdet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillabuntur
  | 
    sie werden beruhigt | 
  
 
Perfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillavi
  | 
    ich habe beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillavisti
  | 
    du hast beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillavit
  | 
    er/sie/es hat beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillavimus
  | 
    wir haben beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillavistis
  | 
    ihr habt beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillaverunt tranquillavere
  | 
    sie haben beruhigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillatus sum
  | 
    ich bin beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillatus es
  | 
    du bist beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatus est
  | 
    er/sie/es ist beruhigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillati sumus
  | 
    wir sind beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillati estis
  | 
    ihr seid beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillati sunt
  | 
    sie sind beruhigt worden | 
  
 
Perfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillaverim
  | 
    ich habe beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillaveris
  | 
    du habest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillaverit
  | 
    er/sie/es habe beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillaverimus
  | 
    wir haben beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillaveritis
  | 
    ihr habet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillaverint
  | 
    sie haben beruhigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillatus sim
  | 
    ich sei beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillatus sis
  | 
    du seiest beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatus sit
  | 
    er/sie/es sei beruhigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillati simus
  | 
    wir seien beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillati sitis
  | 
    ihr seiet beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillati sint
  | 
    sie seien beruhigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Indikativ
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillaveram
  | 
    ich hatte beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillaveras
  | 
    du hattest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillaverat
  | 
    er/sie/es hatte beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillaveramus
  | 
    wir hatten beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillaveratis
  | 
    ihr hattet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillaverant
  | 
    sie hatten beruhigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillatus eram
  | 
    ich war beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillatus eras
  | 
    du warst beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatus erat
  | 
    er/sie/es war beruhigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillati eramus
  | 
    wir waren beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillati eratis
  | 
    ihr warst beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillati erant
  | 
    sie waren beruhigt worden | 
  
 
Plusquamperfekt Konjunktiv
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillavissem
  | 
    ich hätte beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillavisses
  | 
    du hättest beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillavisset
  | 
    er/sie/es hätte beruhigt | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillavissemus
  | 
    wir hätten beruhigt | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillavissetis
  | 
    ihr hättet beruhigt | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillavissent
  | 
    sie hätten beruhigt | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillatus essem
  | 
    ich wäre beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillatus esses
  | 
    du wärest beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatus esset
  | 
    er/sie/es wäre beruhigt worden | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillati essemus
  | 
    wir wären beruhigt worden | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillati essetis
  | 
    ihr wäret beruhigt worden | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillati essent
  | 
    sie wären beruhigt worden | 
  
 
Futur II
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillavero
  | 
    ich werde beruhigt haben | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillaveris
  | 
    du wirst beruhigt haben | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillaverit
  | 
    er/sie/es wird beruhigt haben | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillaverimus
  | 
    wir werden beruhigt haben | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillaveritis
  | 
    ihr werdet beruhigt haben | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillaverint
  | 
    sie werden beruhigt haben | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
    | 1. Person Singular | 
    tranquillatus ero
  | 
    ich werde beruhigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillatus eris
  | 
    du werdest beruhigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillatus erit
  | 
    er/sie/es werde beruhigt worden sein | 
  
  
    | 1. Person Plural | 
    tranquillati erimus
  | 
    wir werden beruhigt worden sein | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillati eritis
  | 
    ihr werdet beruhigt worden sein | 
  
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillati erunt
  | 
    sie werden beruhigt worden sein | 
  
 
Infinite
  
    |   | 
    Aktiv | 
      | 
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    tranquillare
  | 
    beruhigen | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    tranquillavisse
  | 
    beruhigt haben | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    tranquillaturum esse
  | 
    beruhigen werden | 
  
  
    |   | 
    Passiv | 
      | 
  
  
  
    | Gleichzeitigkeit | 
    tranquillari tranquillarier
  | 
    beruhigt werden | 
  
  
    | Vorzeitigkeit | 
    tranquillatum esse
  | 
    beruhigt worden sein | 
  
  
    | Nachzeitigkeit | 
    tranquillatum iri
  | 
    künftig beruhigt werden | 
  
   
  
  
Imperative
Imperativ I
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
 
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquilla
  | 
    beruhige! | 
  
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillate
  | 
    beruhigt! | 
  
Imperativ II
  
    |   | 
    Latein | 
    
 
  
    | 2. Person Singular | 
    tranquillato
  | 
    
  
    | 3. Person Singular | 
    tranquillato
  | 
    
  
    | 2. Person Plural | 
    tranquillatote
  | 
    
  
    | 3. Person Plural | 
    tranquillanto
  | 
    
  
   
  
  
Gerundium
 
  
    |   | 
    Latein | 
    Deutsch | 
  
  
  
    | Nominativ | 
    tranquillare
  | 
    das Beruhigen | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillandi
  | 
    des Beruhigens | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillando
  | 
    dem Beruhigen | 
  
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillandum
  | 
    das Beruhigen | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillando
  | 
    durch das Beruhigen | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillande
  | 
    Beruhigen! | 
  
    
 
  
 
 
Gerundivum
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    tranquillandus
  | 
    tranquillanda
  | 
    tranquillandum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillandi
  | 
    tranquillandae
  | 
    tranquillandi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillando
  | 
    tranquillandae
  | 
    tranquillando
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillandum
  | 
    tranquillandam
  | 
    tranquillandum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillando
  | 
    tranquillanda
  | 
    tranquillando
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillande
  | 
    tranquillanda
  | 
    tranquillandum
  | 
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    tranquillandi
  | 
    tranquillandae
  | 
    tranquillanda
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillandorum
  | 
    tranquillandarum
  | 
    tranquillandorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillandos
  | 
    tranquillandas
  | 
    tranquillanda
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
    existiert nicht | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillandi
  | 
    tranquillandae
  | 
    tranquillanda
  | 
  
 
 
 
 
 
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    tranquillans
  | 
    tranquillans
  | 
    tranquillans
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillantis
  | 
    tranquillantis
  | 
    tranquillantis
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillanti
  | 
    tranquillanti
  | 
    tranquillanti
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillantem
  | 
    tranquillantem
  | 
    tranquillans
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillanti tranquillante
  | 
    tranquillanti tranquillante
  | 
    tranquillanti tranquillante
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillans
  | 
    tranquillans
  | 
    tranquillans
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantia
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillantium tranquillantum
  | 
    tranquillantium tranquillantum
  | 
    tranquillantium tranquillantum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillantibus
  | 
    tranquillantibus
  | 
    tranquillantibus
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantia
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillantibus
  | 
    tranquillantibus
  | 
    tranquillantibus
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantes
  | 
    tranquillantia
  | 
  
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    tranquillatus
  | 
    tranquillata
  | 
    tranquillatum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillati
  | 
    tranquillatae
  | 
    tranquillati
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillato
  | 
    tranquillatae
  | 
    tranquillato
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillatum
  | 
    tranquillatam
  | 
    tranquillatum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillato
  | 
    tranquillata
  | 
    tranquillato
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillate
  | 
    tranquillata
  | 
    tranquillatum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    tranquillati
  | 
    tranquillatae
  | 
    tranquillata
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillatorum
  | 
    tranquillatarum
  | 
    tranquillatorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillatis
  | 
    tranquillatis
  | 
    tranquillatis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillatos
  | 
    tranquillatas
  | 
    tranquillata
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillatis
  | 
    tranquillatis
  | 
    tranquillatis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillati
  | 
    tranquillatae
  | 
    tranquillata
  | 
  
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
  
    |   | 
    Maskulinum | 
    Femininum | 
    Neutrum |   
  
  
    | Nominativ | 
    tranquillaturus
  | 
    tranquillatura
  | 
    tranquillaturum
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillaturi
  | 
    tranquillaturae
  | 
    tranquillaturi
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillaturo
  | 
    tranquillaturae
  | 
    tranquillaturo
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillaturum
  | 
    tranquillaturam
  | 
    tranquillaturum
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillaturo
  | 
    tranquillatura
  | 
    tranquillaturo
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillature
  | 
    tranquillatura
  | 
    tranquillaturum
  | 
  
  
Plural
  
    | Nominativ | 
    tranquillaturi
  | 
    tranquillaturae
  | 
    tranquillatura
  | 
  
  
    | Genitiv | 
    tranquillaturorum
  | 
    tranquillaturarum
  | 
    tranquillaturorum
  | 
  
  
    | Dativ | 
    tranquillaturis
  | 
    tranquillaturis
  | 
    tranquillaturis
  | 
  
  
    | Akkusativ | 
    tranquillaturos
  | 
    tranquillaturas
  | 
    tranquillatura
  | 
  
  
    | Ablativ | 
    tranquillaturis
  | 
    tranquillaturis
  | 
    tranquillaturis
  | 
  
  
    | Vokativ | 
    tranquillaturi
  | 
    tranquillaturae
  | 
    tranquillatura
  | 
  
 
Supina
  
    | Supin I | 
    Supin II | 
  
 
  
    tranquillatum
  | 
    tranquillatu
  |