Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuo
|
ich empöre |
| 2. Person Singular |
tumultuas
|
du empörst |
| 3. Person Singular |
tumultuat
|
er/sie/es empört |
| 1. Person Plural |
tumultuamus
|
wir empören |
| 2. Person Plural |
tumultuatis
|
ihr empört |
| 3. Person Plural |
tumultuant
|
sie empören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuor
|
ich werde geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuaris tumultuare
|
du wirst geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuatur
|
er/sie/es wird geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuamur
|
wir werden geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuamini
|
ihr werdet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuantur
|
sie werden geempört |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuem
|
ich empöre |
| 2. Person Singular |
tumultues
|
du empörest |
| 3. Person Singular |
tumultuet
|
er/sie/es empöre |
| 1. Person Plural |
tumultuemus
|
wir empören |
| 2. Person Plural |
tumultuetis
|
ihr empöret |
| 3. Person Plural |
tumultuent
|
sie empören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuer
|
ich werde geempört |
| 2. Person Singular |
tumultueris tumultuere
|
du werdest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuetur
|
er/sie/es werde geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuemur
|
wir werden geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuemini
|
ihr werdet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuentur
|
sie werden geempört |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabam
|
ich empörte |
| 2. Person Singular |
tumultuabas
|
du empörtest |
| 3. Person Singular |
tumultuabat
|
er/sie/es empörte |
| 1. Person Plural |
tumultuabamus
|
wir empörten |
| 2. Person Plural |
tumultuabatis
|
ihr empörtet |
| 3. Person Plural |
tumultuabant
|
sie empörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabar
|
ich wurde geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuabaris tumultuabare
|
du wurdest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuabatur
|
er/sie/es wurde geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuabamur
|
wir wurden geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuabamini
|
ihr wurdet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuabantur
|
sie wurden geempört |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuarem
|
ich empörte |
| 2. Person Singular |
tumultuares
|
du empörtest |
| 3. Person Singular |
tumultuaret
|
er/sie/es empörte |
| 1. Person Plural |
tumultuaremus
|
wir empörten |
| 2. Person Plural |
tumultuaretis
|
ihr empörtet |
| 3. Person Plural |
tumultuarent
|
sie empörten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuarer
|
ich würde geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuareris tumultuarere
|
du würdest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuaretur
|
er/sie/es würde geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuaremur
|
wir würden geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuaremini
|
ihr würdet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuarentur
|
sie würden geempört |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabo
|
ich werde empören |
| 2. Person Singular |
tumultuabis
|
du wirst empören |
| 3. Person Singular |
tumultuabit
|
er/sie/es wird empören |
| 1. Person Plural |
tumultuabimus
|
wir werden empören |
| 2. Person Plural |
tumultuabitis
|
ihr werdet empören |
| 3. Person Plural |
tumultuabunt
|
sie werden empören |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabor
|
ich werde geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuaberis tumultuabere
|
du wirst geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuabitur
|
er/sie/es wird geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuabimur
|
wir werden geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuabimini
|
ihr werdet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuabuntur
|
sie werden geempört |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavi
|
ich habe geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuavisti
|
du hast geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuavit
|
er/sie/es hat geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuavimus
|
wir haben geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuavistis
|
ihr habt geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuaverunt tumultuavere
|
sie haben geempört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus sum
|
ich bin geempört worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus es
|
du bist geempört worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus est
|
er/sie/es ist geempört worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati sumus
|
wir sind geempört worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati estis
|
ihr seid geempört worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati sunt
|
sie sind geempört worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuaverim
|
ich habe geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuaveris
|
du habest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuaverit
|
er/sie/es habe geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuaverimus
|
wir haben geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuaveritis
|
ihr habet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuaverint
|
sie haben geempört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus sim
|
ich sei geempört worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus sis
|
du seiest geempört worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus sit
|
er/sie/es sei geempört worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati simus
|
wir seien geempört worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati sitis
|
ihr seiet geempört worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati sint
|
sie seien geempört worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuaveram
|
ich hatte geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuaveras
|
du hattest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuaverat
|
er/sie/es hatte geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuaveramus
|
wir hatten geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuaveratis
|
ihr hattet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuaverant
|
sie hatten geempört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus eram
|
ich war geempört worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus eras
|
du warst geempört worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus erat
|
er/sie/es war geempört worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati eramus
|
wir waren geempört worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati eratis
|
ihr warst geempört worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati erant
|
sie waren geempört worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavissem
|
ich hätte geempört |
| 2. Person Singular |
tumultuavisses
|
du hättest geempört |
| 3. Person Singular |
tumultuavisset
|
er/sie/es hätte geempört |
| 1. Person Plural |
tumultuavissemus
|
wir hätten geempört |
| 2. Person Plural |
tumultuavissetis
|
ihr hättet geempört |
| 3. Person Plural |
tumultuavissent
|
sie hätten geempört |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus essem
|
ich wäre geempört worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus esses
|
du wärest geempört worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus esset
|
er/sie/es wäre geempört worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati essemus
|
wir wären geempört worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati essetis
|
ihr wäret geempört worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati essent
|
sie wären geempört worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavero
|
ich werde geempört haben |
| 2. Person Singular |
tumultuaveris
|
du wirst geempört haben |
| 3. Person Singular |
tumultuaverit
|
er/sie/es wird geempört haben |
| 1. Person Plural |
tumultuaverimus
|
wir werden geempört haben |
| 2. Person Plural |
tumultuaveritis
|
ihr werdet geempört haben |
| 3. Person Plural |
tumultuaverint
|
sie werden geempört haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus ero
|
ich werde geempört worden sein |
| 2. Person Singular |
tumultuatus eris
|
du werdest geempört worden sein |
| 3. Person Singular |
tumultuatus erit
|
er/sie/es werde geempört worden sein |
| 1. Person Plural |
tumultuati erimus
|
wir werden geempört worden sein |
| 2. Person Plural |
tumultuati eritis
|
ihr werdet geempört worden sein |
| 3. Person Plural |
tumultuati erunt
|
sie werden geempört worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
tumultuare
|
empören |
| Vorzeitigkeit |
tumultuavisse
|
geempört haben |
| Nachzeitigkeit |
tumultuaturum esse
|
empören werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
tumultuari tumultuarier
|
geempört werden |
| Vorzeitigkeit |
tumultuatum esse
|
geempört worden sein |
| Nachzeitigkeit |
tumultuatum iri
|
künftig geempört werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
tumultua
|
empöre! |
| 2. Person Plural |
tumultuate
|
empört! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
tumultuato
|
| 3. Person Singular |
tumultuato
|
| 2. Person Plural |
tumultuatote
|
| 3. Person Plural |
tumultuanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
tumultuare
|
das Empören |
| Genitiv |
tumultuandi
|
des Empörens |
| Dativ |
tumultuando
|
dem Empören |
| Akkusativ |
tumultuandum
|
das Empören |
| Ablativ |
tumultuando
|
durch das Empören |
| Vokativ |
tumultuande
|
Empören! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuandus
|
tumultuanda
|
tumultuandum
|
| Genitiv |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuandi
|
| Dativ |
tumultuando
|
tumultuandae
|
tumultuando
|
| Akkusativ |
tumultuandum
|
tumultuandam
|
tumultuandum
|
| Ablativ |
tumultuando
|
tumultuanda
|
tumultuando
|
| Vokativ |
tumultuande
|
tumultuanda
|
tumultuandum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuanda
|
| Genitiv |
tumultuandorum
|
tumultuandarum
|
tumultuandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
tumultuandos
|
tumultuandas
|
tumultuanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuans
|
tumultuans
|
tumultuans
|
| Genitiv |
tumultuantis
|
tumultuantis
|
tumultuantis
|
| Dativ |
tumultuanti
|
tumultuanti
|
tumultuanti
|
| Akkusativ |
tumultuantem
|
tumultuantem
|
tumultuans
|
| Ablativ |
tumultuanti tumultuante
|
tumultuanti tumultuante
|
tumultuanti tumultuante
|
| Vokativ |
tumultuans
|
tumultuans
|
tumultuans
|
Plural
| Nominativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
| Genitiv |
tumultuantium tumultuantum
|
tumultuantium tumultuantum
|
tumultuantium tumultuantum
|
| Dativ |
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
| Akkusativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
| Ablativ |
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
| Vokativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuatus
|
tumultuata
|
tumultuatum
|
| Genitiv |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuati
|
| Dativ |
tumultuato
|
tumultuatae
|
tumultuato
|
| Akkusativ |
tumultuatum
|
tumultuatam
|
tumultuatum
|
| Ablativ |
tumultuato
|
tumultuata
|
tumultuato
|
| Vokativ |
tumultuate
|
tumultuata
|
tumultuatum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuata
|
| Genitiv |
tumultuatorum
|
tumultuatarum
|
tumultuatorum
|
| Dativ |
tumultuatis
|
tumultuatis
|
tumultuatis
|
| Akkusativ |
tumultuatos
|
tumultuatas
|
tumultuata
|
| Ablativ |
tumultuatis
|
tumultuatis
|
tumultuatis
|
| Vokativ |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuaturus
|
tumultuatura
|
tumultuaturum
|
| Genitiv |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuaturi
|
| Dativ |
tumultuaturo
|
tumultuaturae
|
tumultuaturo
|
| Akkusativ |
tumultuaturum
|
tumultuaturam
|
tumultuaturum
|
| Ablativ |
tumultuaturo
|
tumultuatura
|
tumultuaturo
|
| Vokativ |
tumultuature
|
tumultuatura
|
tumultuaturum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuatura
|
| Genitiv |
tumultuaturorum
|
tumultuaturarum
|
tumultuaturorum
|
| Dativ |
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
| Akkusativ |
tumultuaturos
|
tumultuaturas
|
tumultuatura
|
| Ablativ |
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
| Vokativ |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
tumultuatum
|
tumultuatu
|
Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuo
|
ich lärme |
| 2. Person Singular |
tumultuas
|
du lärmst |
| 3. Person Singular |
tumultuat
|
er/sie/es lärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuamus
|
wir lärmen |
| 2. Person Plural |
tumultuatis
|
ihr lärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuant
|
sie lärmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuor
|
ich werde gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuaris tumultuare
|
du wirst gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuatur
|
er/sie/es wird gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuamur
|
wir werden gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuamini
|
ihr werdet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuantur
|
sie werden gelärmt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuem
|
ich lärme |
| 2. Person Singular |
tumultues
|
du lärmest |
| 3. Person Singular |
tumultuet
|
er/sie/es lärme |
| 1. Person Plural |
tumultuemus
|
wir lärmen |
| 2. Person Plural |
tumultuetis
|
ihr lärmet |
| 3. Person Plural |
tumultuent
|
sie lärmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuer
|
ich werde gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultueris tumultuere
|
du werdest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuetur
|
er/sie/es werde gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuemur
|
wir werden gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuemini
|
ihr werdet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuentur
|
sie werden gelärmt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabam
|
ich lärmte |
| 2. Person Singular |
tumultuabas
|
du lärmtest |
| 3. Person Singular |
tumultuabat
|
er/sie/es lärmte |
| 1. Person Plural |
tumultuabamus
|
wir lärmten |
| 2. Person Plural |
tumultuabatis
|
ihr lärmtet |
| 3. Person Plural |
tumultuabant
|
sie lärmten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabar
|
ich wurde gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuabaris tumultuabare
|
du wurdest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuabatur
|
er/sie/es wurde gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuabamur
|
wir wurden gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuabamini
|
ihr wurdet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuabantur
|
sie wurden gelärmt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuarem
|
ich lärmte |
| 2. Person Singular |
tumultuares
|
du lärmtest |
| 3. Person Singular |
tumultuaret
|
er/sie/es lärmte |
| 1. Person Plural |
tumultuaremus
|
wir lärmten |
| 2. Person Plural |
tumultuaretis
|
ihr lärmtet |
| 3. Person Plural |
tumultuarent
|
sie lärmten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuarer
|
ich würde gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuareris tumultuarere
|
du würdest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuaretur
|
er/sie/es würde gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuaremur
|
wir würden gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuaremini
|
ihr würdet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuarentur
|
sie würden gelärmt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabo
|
ich werde lärmen |
| 2. Person Singular |
tumultuabis
|
du wirst lärmen |
| 3. Person Singular |
tumultuabit
|
er/sie/es wird lärmen |
| 1. Person Plural |
tumultuabimus
|
wir werden lärmen |
| 2. Person Plural |
tumultuabitis
|
ihr werdet lärmen |
| 3. Person Plural |
tumultuabunt
|
sie werden lärmen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuabor
|
ich werde gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuaberis tumultuabere
|
du wirst gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuabitur
|
er/sie/es wird gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuabimur
|
wir werden gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuabimini
|
ihr werdet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuabuntur
|
sie werden gelärmt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavi
|
ich habe gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuavisti
|
du hast gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuavit
|
er/sie/es hat gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuavimus
|
wir haben gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuavistis
|
ihr habt gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuaverunt tumultuavere
|
sie haben gelärmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus sum
|
ich bin gelärmt worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus es
|
du bist gelärmt worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus est
|
er/sie/es ist gelärmt worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati sumus
|
wir sind gelärmt worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati estis
|
ihr seid gelärmt worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati sunt
|
sie sind gelärmt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuaverim
|
ich habe gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuaveris
|
du habest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuaverit
|
er/sie/es habe gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuaverimus
|
wir haben gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuaveritis
|
ihr habet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuaverint
|
sie haben gelärmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus sim
|
ich sei gelärmt worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus sis
|
du seiest gelärmt worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus sit
|
er/sie/es sei gelärmt worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati simus
|
wir seien gelärmt worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati sitis
|
ihr seiet gelärmt worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati sint
|
sie seien gelärmt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuaveram
|
ich hatte gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuaveras
|
du hattest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuaverat
|
er/sie/es hatte gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuaveramus
|
wir hatten gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuaveratis
|
ihr hattet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuaverant
|
sie hatten gelärmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus eram
|
ich war gelärmt worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus eras
|
du warst gelärmt worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus erat
|
er/sie/es war gelärmt worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati eramus
|
wir waren gelärmt worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati eratis
|
ihr warst gelärmt worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati erant
|
sie waren gelärmt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavissem
|
ich hätte gelärmt |
| 2. Person Singular |
tumultuavisses
|
du hättest gelärmt |
| 3. Person Singular |
tumultuavisset
|
er/sie/es hätte gelärmt |
| 1. Person Plural |
tumultuavissemus
|
wir hätten gelärmt |
| 2. Person Plural |
tumultuavissetis
|
ihr hättet gelärmt |
| 3. Person Plural |
tumultuavissent
|
sie hätten gelärmt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus essem
|
ich wäre gelärmt worden |
| 2. Person Singular |
tumultuatus esses
|
du wärest gelärmt worden |
| 3. Person Singular |
tumultuatus esset
|
er/sie/es wäre gelärmt worden |
| 1. Person Plural |
tumultuati essemus
|
wir wären gelärmt worden |
| 2. Person Plural |
tumultuati essetis
|
ihr wäret gelärmt worden |
| 3. Person Plural |
tumultuati essent
|
sie wären gelärmt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuavero
|
ich werde gelärmt haben |
| 2. Person Singular |
tumultuaveris
|
du wirst gelärmt haben |
| 3. Person Singular |
tumultuaverit
|
er/sie/es wird gelärmt haben |
| 1. Person Plural |
tumultuaverimus
|
wir werden gelärmt haben |
| 2. Person Plural |
tumultuaveritis
|
ihr werdet gelärmt haben |
| 3. Person Plural |
tumultuaverint
|
sie werden gelärmt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
tumultuatus ero
|
ich werde gelärmt worden sein |
| 2. Person Singular |
tumultuatus eris
|
du werdest gelärmt worden sein |
| 3. Person Singular |
tumultuatus erit
|
er/sie/es werde gelärmt worden sein |
| 1. Person Plural |
tumultuati erimus
|
wir werden gelärmt worden sein |
| 2. Person Plural |
tumultuati eritis
|
ihr werdet gelärmt worden sein |
| 3. Person Plural |
tumultuati erunt
|
sie werden gelärmt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
tumultuare
|
lärmen |
| Vorzeitigkeit |
tumultuavisse
|
gelärmt haben |
| Nachzeitigkeit |
tumultuaturum esse
|
lärmen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
tumultuari tumultuarier
|
gelärmt werden |
| Vorzeitigkeit |
tumultuatum esse
|
gelärmt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
tumultuatum iri
|
künftig gelärmt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
tumultua
|
lärme! |
| 2. Person Plural |
tumultuate
|
lärmt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
tumultuato
|
| 3. Person Singular |
tumultuato
|
| 2. Person Plural |
tumultuatote
|
| 3. Person Plural |
tumultuanto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
tumultuare
|
das Lärmen |
| Genitiv |
tumultuandi
|
des Lärmens |
| Dativ |
tumultuando
|
dem Lärmen |
| Akkusativ |
tumultuandum
|
das Lärmen |
| Ablativ |
tumultuando
|
durch das Lärmen |
| Vokativ |
tumultuande
|
Lärmen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuandus
|
tumultuanda
|
tumultuandum
|
| Genitiv |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuandi
|
| Dativ |
tumultuando
|
tumultuandae
|
tumultuando
|
| Akkusativ |
tumultuandum
|
tumultuandam
|
tumultuandum
|
| Ablativ |
tumultuando
|
tumultuanda
|
tumultuando
|
| Vokativ |
tumultuande
|
tumultuanda
|
tumultuandum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuanda
|
| Genitiv |
tumultuandorum
|
tumultuandarum
|
tumultuandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
tumultuandos
|
tumultuandas
|
tumultuanda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
tumultuandi
|
tumultuandae
|
tumultuanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuans
|
tumultuans
|
tumultuans
|
| Genitiv |
tumultuantis
|
tumultuantis
|
tumultuantis
|
| Dativ |
tumultuanti
|
tumultuanti
|
tumultuanti
|
| Akkusativ |
tumultuantem
|
tumultuantem
|
tumultuans
|
| Ablativ |
tumultuanti tumultuante
|
tumultuanti tumultuante
|
tumultuanti tumultuante
|
| Vokativ |
tumultuans
|
tumultuans
|
tumultuans
|
Plural
| Nominativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
| Genitiv |
tumultuantium tumultuantum
|
tumultuantium tumultuantum
|
tumultuantium tumultuantum
|
| Dativ |
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
| Akkusativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
| Ablativ |
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
tumultuantibus
|
| Vokativ |
tumultuantes
|
tumultuantes
|
tumultuantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuatus
|
tumultuata
|
tumultuatum
|
| Genitiv |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuati
|
| Dativ |
tumultuato
|
tumultuatae
|
tumultuato
|
| Akkusativ |
tumultuatum
|
tumultuatam
|
tumultuatum
|
| Ablativ |
tumultuato
|
tumultuata
|
tumultuato
|
| Vokativ |
tumultuate
|
tumultuata
|
tumultuatum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuata
|
| Genitiv |
tumultuatorum
|
tumultuatarum
|
tumultuatorum
|
| Dativ |
tumultuatis
|
tumultuatis
|
tumultuatis
|
| Akkusativ |
tumultuatos
|
tumultuatas
|
tumultuata
|
| Ablativ |
tumultuatis
|
tumultuatis
|
tumultuatis
|
| Vokativ |
tumultuati
|
tumultuatae
|
tumultuata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
tumultuaturus
|
tumultuatura
|
tumultuaturum
|
| Genitiv |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuaturi
|
| Dativ |
tumultuaturo
|
tumultuaturae
|
tumultuaturo
|
| Akkusativ |
tumultuaturum
|
tumultuaturam
|
tumultuaturum
|
| Ablativ |
tumultuaturo
|
tumultuatura
|
tumultuaturo
|
| Vokativ |
tumultuature
|
tumultuatura
|
tumultuaturum
|
Plural
| Nominativ |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuatura
|
| Genitiv |
tumultuaturorum
|
tumultuaturarum
|
tumultuaturorum
|
| Dativ |
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
| Akkusativ |
tumultuaturos
|
tumultuaturas
|
tumultuatura
|
| Ablativ |
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
tumultuaturis
|
| Vokativ |
tumultuaturi
|
tumultuaturae
|
tumultuatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
tumultuatum
|
tumultuatu
|