Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuavio
|
ich küsse |
| 2. Person Singular |
consuavias
|
du küßt |
| 3. Person Singular |
consuaviat
|
er/sie/es küßt |
| 1. Person Plural |
consuaviamus
|
wir küssen |
| 2. Person Plural |
consuaviatis
|
ihr küßt |
| 3. Person Plural |
consuaviant
|
sie küssen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuavior
|
ich werde geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviaris consuaviare
|
du wirst geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviatur
|
er/sie/es wird geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviamur
|
wir werden geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviamini
|
ihr werdet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviantur
|
sie werden geküßt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviem
|
ich küsse |
| 2. Person Singular |
consuavies
|
du küssest |
| 3. Person Singular |
consuaviet
|
er/sie/es küsse |
| 1. Person Plural |
consuaviemus
|
wir küssen |
| 2. Person Plural |
consuavietis
|
ihr küsset |
| 3. Person Plural |
consuavient
|
sie küssen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuavier
|
ich werde geküßt |
| 2. Person Singular |
consuavieris consuaviere
|
du werdest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuavietur
|
er/sie/es werde geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviemur
|
wir werden geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviemini
|
ihr werdet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuavientur
|
sie werden geküßt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviabam
|
ich küßte |
| 2. Person Singular |
consuaviabas
|
du küßtest |
| 3. Person Singular |
consuaviabat
|
er/sie/es küßte |
| 1. Person Plural |
consuaviabamus
|
wir küßten |
| 2. Person Plural |
consuaviabatis
|
ihr küßtet |
| 3. Person Plural |
consuaviabant
|
sie küßten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviabar
|
ich wurde geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviabaris consuaviabare
|
du wurdest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviabatur
|
er/sie/es wurde geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviabamur
|
wir wurden geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviabamini
|
ihr wurdet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviabantur
|
sie wurden geküßt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviarem
|
ich küßte |
| 2. Person Singular |
consuaviares
|
du küßtest |
| 3. Person Singular |
consuaviaret
|
er/sie/es küßte |
| 1. Person Plural |
consuaviaremus
|
wir küßten |
| 2. Person Plural |
consuaviaretis
|
ihr küßtet |
| 3. Person Plural |
consuaviarent
|
sie küßten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviarer
|
ich würde geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviareris consuaviarere
|
du würdest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviaretur
|
er/sie/es würde geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviaremur
|
wir würden geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviaremini
|
ihr würdet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviarentur
|
sie würden geküßt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviabo
|
ich werde küssen |
| 2. Person Singular |
consuaviabis
|
du wirst küssen |
| 3. Person Singular |
consuaviabit
|
er/sie/es wird küssen |
| 1. Person Plural |
consuaviabimus
|
wir werden küssen |
| 2. Person Plural |
consuaviabitis
|
ihr werdet küssen |
| 3. Person Plural |
consuaviabunt
|
sie werden küssen |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviabor
|
ich werde geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviaberis consuaviabere
|
du wirst geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviabitur
|
er/sie/es wird geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviabimur
|
wir werden geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviabimini
|
ihr werdet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviabuntur
|
sie werden geküßt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviavi
|
ich habe geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviavisti
|
du hast geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviavit
|
er/sie/es hat geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviavimus
|
wir haben geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviavistis
|
ihr habt geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviaverunt consuaviavere
|
sie haben geküßt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviatus sum
|
ich bin geküßt worden |
| 2. Person Singular |
consuaviatus es
|
du bist geküßt worden |
| 3. Person Singular |
consuaviatus est
|
er/sie/es ist geküßt worden |
| 1. Person Plural |
consuaviati sumus
|
wir sind geküßt worden |
| 2. Person Plural |
consuaviati estis
|
ihr seid geküßt worden |
| 3. Person Plural |
consuaviati sunt
|
sie sind geküßt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviaverim
|
ich habe geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviaveris
|
du habest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviaverit
|
er/sie/es habe geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviaverimus
|
wir haben geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviaveritis
|
ihr habet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviaverint
|
sie haben geküßt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviatus sim
|
ich sei geküßt worden |
| 2. Person Singular |
consuaviatus sis
|
du seiest geküßt worden |
| 3. Person Singular |
consuaviatus sit
|
er/sie/es sei geküßt worden |
| 1. Person Plural |
consuaviati simus
|
wir seien geküßt worden |
| 2. Person Plural |
consuaviati sitis
|
ihr seiet geküßt worden |
| 3. Person Plural |
consuaviati sint
|
sie seien geküßt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviaveram
|
ich hatte geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviaveras
|
du hattest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviaverat
|
er/sie/es hatte geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviaveramus
|
wir hatten geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviaveratis
|
ihr hattet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviaverant
|
sie hatten geküßt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviatus eram
|
ich war geküßt worden |
| 2. Person Singular |
consuaviatus eras
|
du warst geküßt worden |
| 3. Person Singular |
consuaviatus erat
|
er/sie/es war geküßt worden |
| 1. Person Plural |
consuaviati eramus
|
wir waren geküßt worden |
| 2. Person Plural |
consuaviati eratis
|
ihr warst geküßt worden |
| 3. Person Plural |
consuaviati erant
|
sie waren geküßt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviavissem
|
ich hätte geküßt |
| 2. Person Singular |
consuaviavisses
|
du hättest geküßt |
| 3. Person Singular |
consuaviavisset
|
er/sie/es hätte geküßt |
| 1. Person Plural |
consuaviavissemus
|
wir hätten geküßt |
| 2. Person Plural |
consuaviavissetis
|
ihr hättet geküßt |
| 3. Person Plural |
consuaviavissent
|
sie hätten geküßt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviatus essem
|
ich wäre geküßt worden |
| 2. Person Singular |
consuaviatus esses
|
du wärest geküßt worden |
| 3. Person Singular |
consuaviatus esset
|
er/sie/es wäre geküßt worden |
| 1. Person Plural |
consuaviati essemus
|
wir wären geküßt worden |
| 2. Person Plural |
consuaviati essetis
|
ihr wäret geküßt worden |
| 3. Person Plural |
consuaviati essent
|
sie wären geküßt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviavero
|
ich werde geküßt haben |
| 2. Person Singular |
consuaviaveris
|
du wirst geküßt haben |
| 3. Person Singular |
consuaviaverit
|
er/sie/es wird geküßt haben |
| 1. Person Plural |
consuaviaverimus
|
wir werden geküßt haben |
| 2. Person Plural |
consuaviaveritis
|
ihr werdet geküßt haben |
| 3. Person Plural |
consuaviaverint
|
sie werden geküßt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
consuaviatus ero
|
ich werde geküßt worden sein |
| 2. Person Singular |
consuaviatus eris
|
du werdest geküßt worden sein |
| 3. Person Singular |
consuaviatus erit
|
er/sie/es werde geküßt worden sein |
| 1. Person Plural |
consuaviati erimus
|
wir werden geküßt worden sein |
| 2. Person Plural |
consuaviati eritis
|
ihr werdet geküßt worden sein |
| 3. Person Plural |
consuaviati erunt
|
sie werden geküßt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
consuaviare
|
küssen |
| Vorzeitigkeit |
consuaviavisse
|
geküßt haben |
| Nachzeitigkeit |
consuaviaturum esse
|
küssen werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
consuaviari consuaviarier
|
geküßt werden |
| Vorzeitigkeit |
consuaviatum esse
|
geküßt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
consuaviatum iri
|
künftig geküßt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
consuavia
|
küsse! |
| 2. Person Plural |
consuaviate
|
küßt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
consuaviato
|
| 3. Person Singular |
consuaviato
|
| 2. Person Plural |
consuaviatote
|
| 3. Person Plural |
consuavianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
consuaviare
|
das Küssen |
| Genitiv |
consuaviandi
|
des Küssens |
| Dativ |
consuaviando
|
dem Küssen |
| Akkusativ |
consuaviandum
|
das Küssen |
| Ablativ |
consuaviando
|
durch das Küssen |
| Vokativ |
consuaviande
|
Küssen! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
consuaviandus
|
consuavianda
|
consuaviandum
|
| Genitiv |
consuaviandi
|
consuaviandae
|
consuaviandi
|
| Dativ |
consuaviando
|
consuaviandae
|
consuaviando
|
| Akkusativ |
consuaviandum
|
consuaviandam
|
consuaviandum
|
| Ablativ |
consuaviando
|
consuavianda
|
consuaviando
|
| Vokativ |
consuaviande
|
consuavianda
|
consuaviandum
|
Plural
| Nominativ |
consuaviandi
|
consuaviandae
|
consuavianda
|
| Genitiv |
consuaviandorum
|
consuaviandarum
|
consuaviandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
consuaviandos
|
consuaviandas
|
consuavianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
consuaviandi
|
consuaviandae
|
consuavianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
consuavians
|
consuavians
|
consuavians
|
| Genitiv |
consuaviantis
|
consuaviantis
|
consuaviantis
|
| Dativ |
consuavianti
|
consuavianti
|
consuavianti
|
| Akkusativ |
consuaviantem
|
consuaviantem
|
consuavians
|
| Ablativ |
consuavianti consuaviante
|
consuavianti consuaviante
|
consuavianti consuaviante
|
| Vokativ |
consuavians
|
consuavians
|
consuavians
|
Plural
| Nominativ |
consuaviantes
|
consuaviantes
|
consuaviantia
|
| Genitiv |
consuaviantium consuaviantum
|
consuaviantium consuaviantum
|
consuaviantium consuaviantum
|
| Dativ |
consuaviantibus
|
consuaviantibus
|
consuaviantibus
|
| Akkusativ |
consuaviantes
|
consuaviantes
|
consuaviantia
|
| Ablativ |
consuaviantibus
|
consuaviantibus
|
consuaviantibus
|
| Vokativ |
consuaviantes
|
consuaviantes
|
consuaviantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
consuaviatus
|
consuaviata
|
consuaviatum
|
| Genitiv |
consuaviati
|
consuaviatae
|
consuaviati
|
| Dativ |
consuaviato
|
consuaviatae
|
consuaviato
|
| Akkusativ |
consuaviatum
|
consuaviatam
|
consuaviatum
|
| Ablativ |
consuaviato
|
consuaviata
|
consuaviato
|
| Vokativ |
consuaviate
|
consuaviata
|
consuaviatum
|
Plural
| Nominativ |
consuaviati
|
consuaviatae
|
consuaviata
|
| Genitiv |
consuaviatorum
|
consuaviatarum
|
consuaviatorum
|
| Dativ |
consuaviatis
|
consuaviatis
|
consuaviatis
|
| Akkusativ |
consuaviatos
|
consuaviatas
|
consuaviata
|
| Ablativ |
consuaviatis
|
consuaviatis
|
consuaviatis
|
| Vokativ |
consuaviati
|
consuaviatae
|
consuaviata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
consuaviaturus
|
consuaviatura
|
consuaviaturum
|
| Genitiv |
consuaviaturi
|
consuaviaturae
|
consuaviaturi
|
| Dativ |
consuaviaturo
|
consuaviaturae
|
consuaviaturo
|
| Akkusativ |
consuaviaturum
|
consuaviaturam
|
consuaviaturum
|
| Ablativ |
consuaviaturo
|
consuaviatura
|
consuaviaturo
|
| Vokativ |
consuaviature
|
consuaviatura
|
consuaviaturum
|
Plural
| Nominativ |
consuaviaturi
|
consuaviaturae
|
consuaviatura
|
| Genitiv |
consuaviaturorum
|
consuaviaturarum
|
consuaviaturorum
|
| Dativ |
consuaviaturis
|
consuaviaturis
|
consuaviaturis
|
| Akkusativ |
consuaviaturos
|
consuaviaturas
|
consuaviatura
|
| Ablativ |
consuaviaturis
|
consuaviaturis
|
consuaviaturis
|
| Vokativ |
consuaviaturi
|
consuaviaturae
|
consuaviatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
consuaviatum
|
consuaviatu
|