Präsens Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despolio
|
ich beraube |
| 2. Person Singular |
despolias
|
du beraubst |
| 3. Person Singular |
despoliat
|
er/sie/es beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliamus
|
wir berauben |
| 2. Person Plural |
despoliatis
|
ihr beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliant
|
sie berauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despolior
|
ich werde beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliaris despoliare
|
du wirst beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliatur
|
er/sie/es wird beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliamur
|
wir werden beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliamini
|
ihr werdet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliantur
|
sie werden beraubt |
Präsens Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliem
|
ich beraube |
| 2. Person Singular |
despolies
|
du beraubest |
| 3. Person Singular |
despoliet
|
er/sie/es beraube |
| 1. Person Plural |
despoliemus
|
wir berauben |
| 2. Person Plural |
despolietis
|
ihr beraubet |
| 3. Person Plural |
despolient
|
sie berauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despolier
|
ich werde beraubt |
| 2. Person Singular |
despolieris despoliere
|
du werdest beraubt |
| 3. Person Singular |
despolietur
|
er/sie/es werde beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliemur
|
wir werden beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliemini
|
ihr werdet beraubt |
| 3. Person Plural |
despolientur
|
sie werden beraubt |
Imperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliabam
|
ich beraubte |
| 2. Person Singular |
despoliabas
|
du beraubtest |
| 3. Person Singular |
despoliabat
|
er/sie/es beraubte |
| 1. Person Plural |
despoliabamus
|
wir beraubten |
| 2. Person Plural |
despoliabatis
|
ihr beraubtet |
| 3. Person Plural |
despoliabant
|
sie beraubten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliabar
|
ich wurde beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliabaris despoliabare
|
du wurdest beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliabatur
|
er/sie/es wurde beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliabamur
|
wir wurden beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliabamini
|
ihr wurdet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliabantur
|
sie wurden beraubt |
Imperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliarem
|
ich beraubte |
| 2. Person Singular |
despoliares
|
du beraubtest |
| 3. Person Singular |
despoliaret
|
er/sie/es beraubte |
| 1. Person Plural |
despoliaremus
|
wir beraubten |
| 2. Person Plural |
despoliaretis
|
ihr beraubtet |
| 3. Person Plural |
despoliarent
|
sie beraubten |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliarer
|
ich würde beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliareris despoliarere
|
du würdest beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliaretur
|
er/sie/es würde beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliaremur
|
wir würden beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliaremini
|
ihr würdet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliarentur
|
sie würden beraubt |
Futur I
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliabo
|
ich werde berauben |
| 2. Person Singular |
despoliabis
|
du wirst berauben |
| 3. Person Singular |
despoliabit
|
er/sie/es wird berauben |
| 1. Person Plural |
despoliabimus
|
wir werden berauben |
| 2. Person Plural |
despoliabitis
|
ihr werdet berauben |
| 3. Person Plural |
despoliabunt
|
sie werden berauben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliabor
|
ich werde beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliaberis despoliabere
|
du wirst beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliabitur
|
er/sie/es wird beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliabimur
|
wir werden beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliabimini
|
ihr werdet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliabuntur
|
sie werden beraubt |
Perfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliavi
|
ich habe beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliavisti
|
du hast beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliavit
|
er/sie/es hat beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliavimus
|
wir haben beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliavistis
|
ihr habt beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliaverunt despoliavere
|
sie haben beraubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliatus sum
|
ich bin beraubt worden |
| 2. Person Singular |
despoliatus es
|
du bist beraubt worden |
| 3. Person Singular |
despoliatus est
|
er/sie/es ist beraubt worden |
| 1. Person Plural |
despoliati sumus
|
wir sind beraubt worden |
| 2. Person Plural |
despoliati estis
|
ihr seid beraubt worden |
| 3. Person Plural |
despoliati sunt
|
sie sind beraubt worden |
Perfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliaverim
|
ich habe beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliaveris
|
du habest beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliaverit
|
er/sie/es habe beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliaverimus
|
wir haben beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliaveritis
|
ihr habet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliaverint
|
sie haben beraubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliatus sim
|
ich sei beraubt worden |
| 2. Person Singular |
despoliatus sis
|
du seiest beraubt worden |
| 3. Person Singular |
despoliatus sit
|
er/sie/es sei beraubt worden |
| 1. Person Plural |
despoliati simus
|
wir seien beraubt worden |
| 2. Person Plural |
despoliati sitis
|
ihr seiet beraubt worden |
| 3. Person Plural |
despoliati sint
|
sie seien beraubt worden |
Plusquamperfekt Indikativ
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliaveram
|
ich hatte beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliaveras
|
du hattest beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliaverat
|
er/sie/es hatte beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliaveramus
|
wir hatten beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliaveratis
|
ihr hattet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliaverant
|
sie hatten beraubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliatus eram
|
ich war beraubt worden |
| 2. Person Singular |
despoliatus eras
|
du warst beraubt worden |
| 3. Person Singular |
despoliatus erat
|
er/sie/es war beraubt worden |
| 1. Person Plural |
despoliati eramus
|
wir waren beraubt worden |
| 2. Person Plural |
despoliati eratis
|
ihr warst beraubt worden |
| 3. Person Plural |
despoliati erant
|
sie waren beraubt worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliavissem
|
ich hätte beraubt |
| 2. Person Singular |
despoliavisses
|
du hättest beraubt |
| 3. Person Singular |
despoliavisset
|
er/sie/es hätte beraubt |
| 1. Person Plural |
despoliavissemus
|
wir hätten beraubt |
| 2. Person Plural |
despoliavissetis
|
ihr hättet beraubt |
| 3. Person Plural |
despoliavissent
|
sie hätten beraubt |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliatus essem
|
ich wäre beraubt worden |
| 2. Person Singular |
despoliatus esses
|
du wärest beraubt worden |
| 3. Person Singular |
despoliatus esset
|
er/sie/es wäre beraubt worden |
| 1. Person Plural |
despoliati essemus
|
wir wären beraubt worden |
| 2. Person Plural |
despoliati essetis
|
ihr wäret beraubt worden |
| 3. Person Plural |
despoliati essent
|
sie wären beraubt worden |
Futur II
| |
Aktiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliavero
|
ich werde beraubt haben |
| 2. Person Singular |
despoliaveris
|
du wirst beraubt haben |
| 3. Person Singular |
despoliaverit
|
er/sie/es wird beraubt haben |
| 1. Person Plural |
despoliaverimus
|
wir werden beraubt haben |
| 2. Person Plural |
despoliaveritis
|
ihr werdet beraubt haben |
| 3. Person Plural |
despoliaverint
|
sie werden beraubt haben |
| |
Passiv |
|
| 1. Person Singular |
despoliatus ero
|
ich werde beraubt worden sein |
| 2. Person Singular |
despoliatus eris
|
du werdest beraubt worden sein |
| 3. Person Singular |
despoliatus erit
|
er/sie/es werde beraubt worden sein |
| 1. Person Plural |
despoliati erimus
|
wir werden beraubt worden sein |
| 2. Person Plural |
despoliati eritis
|
ihr werdet beraubt worden sein |
| 3. Person Plural |
despoliati erunt
|
sie werden beraubt worden sein |
Infinite
| |
Aktiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
despoliare
|
berauben |
| Vorzeitigkeit |
despoliavisse
|
beraubt haben |
| Nachzeitigkeit |
despoliaturum esse
|
berauben werden |
| |
Passiv |
|
| Gleichzeitigkeit |
despoliari despoliarier
|
beraubt werden |
| Vorzeitigkeit |
despoliatum esse
|
beraubt worden sein |
| Nachzeitigkeit |
despoliatum iri
|
künftig beraubt werden |
Imperative
Imperativ I
| |
Latein |
Deutsch |
| 2. Person Singular |
despolia
|
beraube! |
| 2. Person Plural |
despoliate
|
beraubt! |
Imperativ II
| |
Latein |
| 2. Person Singular |
despoliato
|
| 3. Person Singular |
despoliato
|
| 2. Person Plural |
despoliatote
|
| 3. Person Plural |
despolianto
|
Gerundium
| |
Latein |
Deutsch |
| Nominativ |
despoliare
|
das Berauben |
| Genitiv |
despoliandi
|
des Beraubens |
| Dativ |
despoliando
|
dem Berauben |
| Akkusativ |
despoliandum
|
das Berauben |
| Ablativ |
despoliando
|
durch das Berauben |
| Vokativ |
despoliande
|
Berauben! |
Gerundivum
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
despoliandus
|
despolianda
|
despoliandum
|
| Genitiv |
despoliandi
|
despoliandae
|
despoliandi
|
| Dativ |
despoliando
|
despoliandae
|
despoliando
|
| Akkusativ |
despoliandum
|
despoliandam
|
despoliandum
|
| Ablativ |
despoliando
|
despolianda
|
despoliando
|
| Vokativ |
despoliande
|
despolianda
|
despoliandum
|
Plural
| Nominativ |
despoliandi
|
despoliandae
|
despolianda
|
| Genitiv |
despoliandorum
|
despoliandarum
|
despoliandorum
|
| Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Akkusativ |
despoliandos
|
despoliandas
|
despolianda
|
| Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
| Vokativ |
despoliandi
|
despoliandae
|
despolianda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
despolians
|
despolians
|
despolians
|
| Genitiv |
despoliantis
|
despoliantis
|
despoliantis
|
| Dativ |
despolianti
|
despolianti
|
despolianti
|
| Akkusativ |
despoliantem
|
despoliantem
|
despolians
|
| Ablativ |
despolianti despoliante
|
despolianti despoliante
|
despolianti despoliante
|
| Vokativ |
despolians
|
despolians
|
despolians
|
Plural
| Nominativ |
despoliantes
|
despoliantes
|
despoliantia
|
| Genitiv |
despoliantium despoliantum
|
despoliantium despoliantum
|
despoliantium despoliantum
|
| Dativ |
despoliantibus
|
despoliantibus
|
despoliantibus
|
| Akkusativ |
despoliantes
|
despoliantes
|
despoliantia
|
| Ablativ |
despoliantibus
|
despoliantibus
|
despoliantibus
|
| Vokativ |
despoliantes
|
despoliantes
|
despoliantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
despoliatus
|
despoliata
|
despoliatum
|
| Genitiv |
despoliati
|
despoliatae
|
despoliati
|
| Dativ |
despoliato
|
despoliatae
|
despoliato
|
| Akkusativ |
despoliatum
|
despoliatam
|
despoliatum
|
| Ablativ |
despoliato
|
despoliata
|
despoliato
|
| Vokativ |
despoliate
|
despoliata
|
despoliatum
|
Plural
| Nominativ |
despoliati
|
despoliatae
|
despoliata
|
| Genitiv |
despoliatorum
|
despoliatarum
|
despoliatorum
|
| Dativ |
despoliatis
|
despoliatis
|
despoliatis
|
| Akkusativ |
despoliatos
|
despoliatas
|
despoliata
|
| Ablativ |
despoliatis
|
despoliatis
|
despoliatis
|
| Vokativ |
despoliati
|
despoliatae
|
despoliata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
| |
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
| Nominativ |
despoliaturus
|
despoliatura
|
despoliaturum
|
| Genitiv |
despoliaturi
|
despoliaturae
|
despoliaturi
|
| Dativ |
despoliaturo
|
despoliaturae
|
despoliaturo
|
| Akkusativ |
despoliaturum
|
despoliaturam
|
despoliaturum
|
| Ablativ |
despoliaturo
|
despoliatura
|
despoliaturo
|
| Vokativ |
despoliature
|
despoliatura
|
despoliaturum
|
Plural
| Nominativ |
despoliaturi
|
despoliaturae
|
despoliatura
|
| Genitiv |
despoliaturorum
|
despoliaturarum
|
despoliaturorum
|
| Dativ |
despoliaturis
|
despoliaturis
|
despoliaturis
|
| Akkusativ |
despoliaturos
|
despoliaturas
|
despoliatura
|
| Ablativ |
despoliaturis
|
despoliaturis
|
despoliaturis
|
| Vokativ |
despoliaturi
|
despoliaturae
|
despoliatura
|
Supina
| Supin I |
Supin II |
despoliatum
|
despoliatu
|