Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubito
|
ich brüte |
2. Person Singular |
incubitas
|
du brütest |
3. Person Singular |
incubitat
|
er/sie/es brütet |
1. Person Plural |
incubitamus
|
wir brüten |
2. Person Plural |
incubitatis
|
ihr brütet |
3. Person Plural |
incubitant
|
sie brüten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitor
|
ich werde gebrütet |
2. Person Singular |
incubitaris incubitare
|
du wirst gebrütet |
3. Person Singular |
incubitatur
|
er/sie/es wird gebrütet |
1. Person Plural |
incubitamur
|
wir werden gebrütet |
2. Person Plural |
incubitamini
|
ihr werdet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitantur
|
sie werden gebrütet |
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitem
|
ich brüte |
2. Person Singular |
incubites
|
du brütest |
3. Person Singular |
incubitet
|
er/sie/es brüte |
1. Person Plural |
incubitemus
|
wir brüten |
2. Person Plural |
incubitetis
|
ihr brütet |
3. Person Plural |
incubitent
|
sie brüten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubiter
|
ich werde gebrütet |
2. Person Singular |
incubiteris incubitere
|
du werdest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitetur
|
er/sie/es werde gebrütet |
1. Person Plural |
incubitemur
|
wir werden gebrütet |
2. Person Plural |
incubitemini
|
ihr werdet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitentur
|
sie werden gebrütet |
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabam
|
ich brütete |
2. Person Singular |
incubitabas
|
du brütetest |
3. Person Singular |
incubitabat
|
er/sie/es brütete |
1. Person Plural |
incubitabamus
|
wir brüteten |
2. Person Plural |
incubitabatis
|
ihr brütetet |
3. Person Plural |
incubitabant
|
sie brüteten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabar
|
ich wurde gebrütet |
2. Person Singular |
incubitabaris incubitabare
|
du wurdest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitabatur
|
er/sie/es wurde gebrütet |
1. Person Plural |
incubitabamur
|
wir wurden gebrütet |
2. Person Plural |
incubitabamini
|
ihr wurdet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitabantur
|
sie wurden gebrütet |
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitarem
|
ich brütete |
2. Person Singular |
incubitares
|
du brütetest |
3. Person Singular |
incubitaret
|
er/sie/es brütete |
1. Person Plural |
incubitaremus
|
wir brüteten |
2. Person Plural |
incubitaretis
|
ihr brütetet |
3. Person Plural |
incubitarent
|
sie brüteten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitarer
|
ich würde gebrütet |
2. Person Singular |
incubitareris incubitarere
|
du würdest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitaretur
|
er/sie/es würde gebrütet |
1. Person Plural |
incubitaremur
|
wir würden gebrütet |
2. Person Plural |
incubitaremini
|
ihr würdet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitarentur
|
sie würden gebrütet |
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabo
|
ich werde brüten |
2. Person Singular |
incubitabis
|
du wirst brüten |
3. Person Singular |
incubitabit
|
er/sie/es wird brüten |
1. Person Plural |
incubitabimus
|
wir werden brüten |
2. Person Plural |
incubitabitis
|
ihr werdet brüten |
3. Person Plural |
incubitabunt
|
sie werden brüten |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabor
|
ich werde gebrütet |
2. Person Singular |
incubitaberis incubitabere
|
du wirst gebrütet |
3. Person Singular |
incubitabitur
|
er/sie/es wird gebrütet |
1. Person Plural |
incubitabimur
|
wir werden gebrütet |
2. Person Plural |
incubitabimini
|
ihr werdet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitabuntur
|
sie werden gebrütet |
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavi
|
ich habe gebrütet |
2. Person Singular |
incubitavisti
|
du hast gebrütet |
3. Person Singular |
incubitavit
|
er/sie/es hat gebrütet |
1. Person Plural |
incubitavimus
|
wir haben gebrütet |
2. Person Plural |
incubitavistis
|
ihr habt gebrütet |
3. Person Plural |
incubitaverunt incubitavere
|
sie haben gebrütet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sum
|
ich bin gebrütet worden |
2. Person Singular |
incubitatus es
|
du bist gebrütet worden |
3. Person Singular |
incubitatus est
|
er/sie/es ist gebrütet worden |
1. Person Plural |
incubitati sumus
|
wir sind gebrütet worden |
2. Person Plural |
incubitati estis
|
ihr seid gebrütet worden |
3. Person Plural |
incubitati sunt
|
sie sind gebrütet worden |
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaverim
|
ich habe gebrütet |
2. Person Singular |
incubitaveris
|
du habest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitaverit
|
er/sie/es habe gebrütet |
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
wir haben gebrütet |
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
ihr habet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitaverint
|
sie haben gebrütet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sim
|
ich sei gebrütet worden |
2. Person Singular |
incubitatus sis
|
du seiest gebrütet worden |
3. Person Singular |
incubitatus sit
|
er/sie/es sei gebrütet worden |
1. Person Plural |
incubitati simus
|
wir seien gebrütet worden |
2. Person Plural |
incubitati sitis
|
ihr seiet gebrütet worden |
3. Person Plural |
incubitati sint
|
sie seien gebrütet worden |
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaveram
|
ich hatte gebrütet |
2. Person Singular |
incubitaveras
|
du hattest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitaverat
|
er/sie/es hatte gebrütet |
1. Person Plural |
incubitaveramus
|
wir hatten gebrütet |
2. Person Plural |
incubitaveratis
|
ihr hattet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitaverant
|
sie hatten gebrütet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus eram
|
ich war gebrütet worden |
2. Person Singular |
incubitatus eras
|
du warst gebrütet worden |
3. Person Singular |
incubitatus erat
|
er/sie/es war gebrütet worden |
1. Person Plural |
incubitati eramus
|
wir waren gebrütet worden |
2. Person Plural |
incubitati eratis
|
ihr warst gebrütet worden |
3. Person Plural |
incubitati erant
|
sie waren gebrütet worden |
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavissem
|
ich hätte gebrütet |
2. Person Singular |
incubitavisses
|
du hättest gebrütet |
3. Person Singular |
incubitavisset
|
er/sie/es hätte gebrütet |
1. Person Plural |
incubitavissemus
|
wir hätten gebrütet |
2. Person Plural |
incubitavissetis
|
ihr hättet gebrütet |
3. Person Plural |
incubitavissent
|
sie hätten gebrütet |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus essem
|
ich wäre gebrütet worden |
2. Person Singular |
incubitatus esses
|
du wärest gebrütet worden |
3. Person Singular |
incubitatus esset
|
er/sie/es wäre gebrütet worden |
1. Person Plural |
incubitati essemus
|
wir wären gebrütet worden |
2. Person Plural |
incubitati essetis
|
ihr wäret gebrütet worden |
3. Person Plural |
incubitati essent
|
sie wären gebrütet worden |
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavero
|
ich werde gebrütet haben |
2. Person Singular |
incubitaveris
|
du wirst gebrütet haben |
3. Person Singular |
incubitaverit
|
er/sie/es wird gebrütet haben |
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
wir werden gebrütet haben |
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
ihr werdet gebrütet haben |
3. Person Plural |
incubitaverint
|
sie werden gebrütet haben |
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus ero
|
ich werde gebrütet worden sein |
2. Person Singular |
incubitatus eris
|
du werdest gebrütet worden sein |
3. Person Singular |
incubitatus erit
|
er/sie/es werde gebrütet worden sein |
1. Person Plural |
incubitati erimus
|
wir werden gebrütet worden sein |
2. Person Plural |
incubitati eritis
|
ihr werdet gebrütet worden sein |
3. Person Plural |
incubitati erunt
|
sie werden gebrütet worden sein |
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitare
|
brüten |
Vorzeitigkeit |
incubitavisse
|
gebrütet haben |
Nachzeitigkeit |
incubitaturum esse
|
brüten werden |
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitari incubitarier
|
gebrütet werden |
Vorzeitigkeit |
incubitatum esse
|
gebrütet worden sein |
Nachzeitigkeit |
incubitatum iri
|
künftig gebrütet werden |
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
incubita
|
brüte! |
2. Person Plural |
incubitate
|
brütet! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
incubitato
|
3. Person Singular |
incubitato
|
2. Person Plural |
incubitatote
|
3. Person Plural |
incubitanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
incubitare
|
das Brüten |
Genitiv |
incubitandi
|
des Brütens |
Dativ |
incubitando
|
dem Brüten |
Akkusativ |
incubitandum
|
das Brüten |
Ablativ |
incubitando
|
durch das Brüten |
Vokativ |
incubitande
|
Brüten! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitandus
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Genitiv |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitandi
|
Dativ |
incubitando
|
incubitandae
|
incubitando
|
Akkusativ |
incubitandum
|
incubitandam
|
incubitandum
|
Ablativ |
incubitando
|
incubitanda
|
incubitando
|
Vokativ |
incubitande
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Plural
Nominativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Genitiv |
incubitandorum
|
incubitandarum
|
incubitandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
incubitandos
|
incubitandas
|
incubitanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Genitiv |
incubitantis
|
incubitantis
|
incubitantis
|
Dativ |
incubitanti
|
incubitanti
|
incubitanti
|
Akkusativ |
incubitantem
|
incubitantem
|
incubitans
|
Ablativ |
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
Vokativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Plural
Nominativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Genitiv |
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
Dativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Akkusativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Ablativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Vokativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitatus
|
incubitata
|
incubitatum
|
Genitiv |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitati
|
Dativ |
incubitato
|
incubitatae
|
incubitato
|
Akkusativ |
incubitatum
|
incubitatam
|
incubitatum
|
Ablativ |
incubitato
|
incubitata
|
incubitato
|
Vokativ |
incubitate
|
incubitata
|
incubitatum
|
Plural
Nominativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Genitiv |
incubitatorum
|
incubitatarum
|
incubitatorum
|
Dativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Akkusativ |
incubitatos
|
incubitatas
|
incubitata
|
Ablativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Vokativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitaturus
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Genitiv |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitaturi
|
Dativ |
incubitaturo
|
incubitaturae
|
incubitaturo
|
Akkusativ |
incubitaturum
|
incubitaturam
|
incubitaturum
|
Ablativ |
incubitaturo
|
incubitatura
|
incubitaturo
|
Vokativ |
incubitature
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Plural
Nominativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Genitiv |
incubitaturorum
|
incubitaturarum
|
incubitaturorum
|
Dativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Akkusativ |
incubitaturos
|
incubitaturas
|
incubitatura
|
Ablativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Vokativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
incubitatum
|
incubitatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubito
|
|
2. Person Singular |
incubitas
|
|
3. Person Singular |
incubitat
|
|
1. Person Plural |
incubitamus
|
|
2. Person Plural |
incubitatis
|
|
3. Person Plural |
incubitant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitor
|
|
2. Person Singular |
incubitaris incubitare
|
|
3. Person Singular |
incubitatur
|
|
1. Person Plural |
incubitamur
|
|
2. Person Plural |
incubitamini
|
|
3. Person Plural |
incubitantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitem
|
|
2. Person Singular |
incubites
|
|
3. Person Singular |
incubitet
|
|
1. Person Plural |
incubitemus
|
|
2. Person Plural |
incubitetis
|
|
3. Person Plural |
incubitent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubiter
|
|
2. Person Singular |
incubiteris incubitere
|
|
3. Person Singular |
incubitetur
|
|
1. Person Plural |
incubitemur
|
|
2. Person Plural |
incubitemini
|
|
3. Person Plural |
incubitentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabam
|
|
2. Person Singular |
incubitabas
|
|
3. Person Singular |
incubitabat
|
|
1. Person Plural |
incubitabamus
|
|
2. Person Plural |
incubitabatis
|
|
3. Person Plural |
incubitabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabar
|
|
2. Person Singular |
incubitabaris incubitabare
|
|
3. Person Singular |
incubitabatur
|
|
1. Person Plural |
incubitabamur
|
|
2. Person Plural |
incubitabamini
|
|
3. Person Plural |
incubitabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitarem
|
|
2. Person Singular |
incubitares
|
|
3. Person Singular |
incubitaret
|
|
1. Person Plural |
incubitaremus
|
|
2. Person Plural |
incubitaretis
|
|
3. Person Plural |
incubitarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitarer
|
|
2. Person Singular |
incubitareris incubitarere
|
|
3. Person Singular |
incubitaretur
|
|
1. Person Plural |
incubitaremur
|
|
2. Person Plural |
incubitaremini
|
|
3. Person Plural |
incubitarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabo
|
|
2. Person Singular |
incubitabis
|
|
3. Person Singular |
incubitabit
|
|
1. Person Plural |
incubitabimus
|
|
2. Person Plural |
incubitabitis
|
|
3. Person Plural |
incubitabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabor
|
|
2. Person Singular |
incubitaberis incubitabere
|
|
3. Person Singular |
incubitabitur
|
|
1. Person Plural |
incubitabimur
|
|
2. Person Plural |
incubitabimini
|
|
3. Person Plural |
incubitabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavi
|
|
2. Person Singular |
incubitavisti
|
|
3. Person Singular |
incubitavit
|
|
1. Person Plural |
incubitavimus
|
|
2. Person Plural |
incubitavistis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverunt incubitavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sum
|
|
2. Person Singular |
incubitatus es
|
|
3. Person Singular |
incubitatus est
|
|
1. Person Plural |
incubitati sumus
|
|
2. Person Plural |
incubitati estis
|
|
3. Person Plural |
incubitati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaverim
|
|
2. Person Singular |
incubitaveris
|
|
3. Person Singular |
incubitaverit
|
|
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sim
|
|
2. Person Singular |
incubitatus sis
|
|
3. Person Singular |
incubitatus sit
|
|
1. Person Plural |
incubitati simus
|
|
2. Person Plural |
incubitati sitis
|
|
3. Person Plural |
incubitati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaveram
|
|
2. Person Singular |
incubitaveras
|
|
3. Person Singular |
incubitaverat
|
|
1. Person Plural |
incubitaveramus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveratis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus eram
|
|
2. Person Singular |
incubitatus eras
|
|
3. Person Singular |
incubitatus erat
|
|
1. Person Plural |
incubitati eramus
|
|
2. Person Plural |
incubitati eratis
|
|
3. Person Plural |
incubitati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavissem
|
|
2. Person Singular |
incubitavisses
|
|
3. Person Singular |
incubitavisset
|
|
1. Person Plural |
incubitavissemus
|
|
2. Person Plural |
incubitavissetis
|
|
3. Person Plural |
incubitavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus essem
|
|
2. Person Singular |
incubitatus esses
|
|
3. Person Singular |
incubitatus esset
|
|
1. Person Plural |
incubitati essemus
|
|
2. Person Plural |
incubitati essetis
|
|
3. Person Plural |
incubitati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavero
|
|
2. Person Singular |
incubitaveris
|
|
3. Person Singular |
incubitaverit
|
|
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus ero
|
|
2. Person Singular |
incubitatus eris
|
|
3. Person Singular |
incubitatus erit
|
|
1. Person Plural |
incubitati erimus
|
|
2. Person Plural |
incubitati eritis
|
|
3. Person Plural |
incubitati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitare
|
|
Vorzeitigkeit |
incubitavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
incubitaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitari incubitarier
|
|
Vorzeitigkeit |
incubitatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
incubitatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
incubita
|
! |
2. Person Plural |
incubitate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
incubitato
|
3. Person Singular |
incubitato
|
2. Person Plural |
incubitatote
|
3. Person Plural |
incubitanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
incubitare
|
das |
Genitiv |
incubitandi
|
des es |
Dativ |
incubitando
|
dem |
Akkusativ |
incubitandum
|
das |
Ablativ |
incubitando
|
durch das |
Vokativ |
incubitande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitandus
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Genitiv |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitandi
|
Dativ |
incubitando
|
incubitandae
|
incubitando
|
Akkusativ |
incubitandum
|
incubitandam
|
incubitandum
|
Ablativ |
incubitando
|
incubitanda
|
incubitando
|
Vokativ |
incubitande
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Plural
Nominativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Genitiv |
incubitandorum
|
incubitandarum
|
incubitandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
incubitandos
|
incubitandas
|
incubitanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Genitiv |
incubitantis
|
incubitantis
|
incubitantis
|
Dativ |
incubitanti
|
incubitanti
|
incubitanti
|
Akkusativ |
incubitantem
|
incubitantem
|
incubitans
|
Ablativ |
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
Vokativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Plural
Nominativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Genitiv |
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
Dativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Akkusativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Ablativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Vokativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitatus
|
incubitata
|
incubitatum
|
Genitiv |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitati
|
Dativ |
incubitato
|
incubitatae
|
incubitato
|
Akkusativ |
incubitatum
|
incubitatam
|
incubitatum
|
Ablativ |
incubitato
|
incubitata
|
incubitato
|
Vokativ |
incubitate
|
incubitata
|
incubitatum
|
Plural
Nominativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Genitiv |
incubitatorum
|
incubitatarum
|
incubitatorum
|
Dativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Akkusativ |
incubitatos
|
incubitatas
|
incubitata
|
Ablativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Vokativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitaturus
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Genitiv |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitaturi
|
Dativ |
incubitaturo
|
incubitaturae
|
incubitaturo
|
Akkusativ |
incubitaturum
|
incubitaturam
|
incubitaturum
|
Ablativ |
incubitaturo
|
incubitatura
|
incubitaturo
|
Vokativ |
incubitature
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Plural
Nominativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Genitiv |
incubitaturorum
|
incubitaturarum
|
incubitaturorum
|
Dativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Akkusativ |
incubitaturos
|
incubitaturas
|
incubitatura
|
Ablativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Vokativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
incubitatum
|
incubitatu
|
Präsens Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubito
|
|
2. Person Singular |
incubitas
|
|
3. Person Singular |
incubitat
|
|
1. Person Plural |
incubitamus
|
|
2. Person Plural |
incubitatis
|
|
3. Person Plural |
incubitant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitor
|
|
2. Person Singular |
incubitaris incubitare
|
|
3. Person Singular |
incubitatur
|
|
1. Person Plural |
incubitamur
|
|
2. Person Plural |
incubitamini
|
|
3. Person Plural |
incubitantur
|
|
Präsens Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitem
|
|
2. Person Singular |
incubites
|
|
3. Person Singular |
incubitet
|
|
1. Person Plural |
incubitemus
|
|
2. Person Plural |
incubitetis
|
|
3. Person Plural |
incubitent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubiter
|
|
2. Person Singular |
incubiteris incubitere
|
|
3. Person Singular |
incubitetur
|
|
1. Person Plural |
incubitemur
|
|
2. Person Plural |
incubitemini
|
|
3. Person Plural |
incubitentur
|
|
Imperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabam
|
|
2. Person Singular |
incubitabas
|
|
3. Person Singular |
incubitabat
|
|
1. Person Plural |
incubitabamus
|
|
2. Person Plural |
incubitabatis
|
|
3. Person Plural |
incubitabant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabar
|
|
2. Person Singular |
incubitabaris incubitabare
|
|
3. Person Singular |
incubitabatur
|
|
1. Person Plural |
incubitabamur
|
|
2. Person Plural |
incubitabamini
|
|
3. Person Plural |
incubitabantur
|
|
Imperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitarem
|
|
2. Person Singular |
incubitares
|
|
3. Person Singular |
incubitaret
|
|
1. Person Plural |
incubitaremus
|
|
2. Person Plural |
incubitaretis
|
|
3. Person Plural |
incubitarent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitarer
|
|
2. Person Singular |
incubitareris incubitarere
|
|
3. Person Singular |
incubitaretur
|
|
1. Person Plural |
incubitaremur
|
|
2. Person Plural |
incubitaremini
|
|
3. Person Plural |
incubitarentur
|
|
Futur I
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitabo
|
|
2. Person Singular |
incubitabis
|
|
3. Person Singular |
incubitabit
|
|
1. Person Plural |
incubitabimus
|
|
2. Person Plural |
incubitabitis
|
|
3. Person Plural |
incubitabunt
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitabor
|
|
2. Person Singular |
incubitaberis incubitabere
|
|
3. Person Singular |
incubitabitur
|
|
1. Person Plural |
incubitabimur
|
|
2. Person Plural |
incubitabimini
|
|
3. Person Plural |
incubitabuntur
|
|
Perfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavi
|
|
2. Person Singular |
incubitavisti
|
|
3. Person Singular |
incubitavit
|
|
1. Person Plural |
incubitavimus
|
|
2. Person Plural |
incubitavistis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverunt incubitavere
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sum
|
|
2. Person Singular |
incubitatus es
|
|
3. Person Singular |
incubitatus est
|
|
1. Person Plural |
incubitati sumus
|
|
2. Person Plural |
incubitati estis
|
|
3. Person Plural |
incubitati sunt
|
|
Perfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaverim
|
|
2. Person Singular |
incubitaveris
|
|
3. Person Singular |
incubitaverit
|
|
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus sim
|
|
2. Person Singular |
incubitatus sis
|
|
3. Person Singular |
incubitatus sit
|
|
1. Person Plural |
incubitati simus
|
|
2. Person Plural |
incubitati sitis
|
|
3. Person Plural |
incubitati sint
|
|
Plusquamperfekt Indikativ
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitaveram
|
|
2. Person Singular |
incubitaveras
|
|
3. Person Singular |
incubitaverat
|
|
1. Person Plural |
incubitaveramus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveratis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverant
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus eram
|
|
2. Person Singular |
incubitatus eras
|
|
3. Person Singular |
incubitatus erat
|
|
1. Person Plural |
incubitati eramus
|
|
2. Person Plural |
incubitati eratis
|
|
3. Person Plural |
incubitati erant
|
|
Plusquamperfekt Konjunktiv
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavissem
|
|
2. Person Singular |
incubitavisses
|
|
3. Person Singular |
incubitavisset
|
|
1. Person Plural |
incubitavissemus
|
|
2. Person Plural |
incubitavissetis
|
|
3. Person Plural |
incubitavissent
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus essem
|
|
2. Person Singular |
incubitatus esses
|
|
3. Person Singular |
incubitatus esset
|
|
1. Person Plural |
incubitati essemus
|
|
2. Person Plural |
incubitati essetis
|
|
3. Person Plural |
incubitati essent
|
|
Futur II
|
Aktiv |
|
1. Person Singular |
incubitavero
|
|
2. Person Singular |
incubitaveris
|
|
3. Person Singular |
incubitaverit
|
|
1. Person Plural |
incubitaverimus
|
|
2. Person Plural |
incubitaveritis
|
|
3. Person Plural |
incubitaverint
|
|
|
Passiv |
|
1. Person Singular |
incubitatus ero
|
|
2. Person Singular |
incubitatus eris
|
|
3. Person Singular |
incubitatus erit
|
|
1. Person Plural |
incubitati erimus
|
|
2. Person Plural |
incubitati eritis
|
|
3. Person Plural |
incubitati erunt
|
|
Infinite
|
Aktiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitare
|
|
Vorzeitigkeit |
incubitavisse
|
|
Nachzeitigkeit |
incubitaturum esse
|
|
|
Passiv |
|
Gleichzeitigkeit |
incubitari incubitarier
|
|
Vorzeitigkeit |
incubitatum esse
|
|
Nachzeitigkeit |
incubitatum iri
|
|
Imperative
Imperativ I
|
Latein |
Deutsch |
2. Person Singular |
incubita
|
! |
2. Person Plural |
incubitate
|
! |
Imperativ II
|
Latein |
2. Person Singular |
incubitato
|
3. Person Singular |
incubitato
|
2. Person Plural |
incubitatote
|
3. Person Plural |
incubitanto
|
Gerundium
|
Latein |
Deutsch |
Nominativ |
incubitare
|
das |
Genitiv |
incubitandi
|
des es |
Dativ |
incubitando
|
dem |
Akkusativ |
incubitandum
|
das |
Ablativ |
incubitando
|
durch das |
Vokativ |
incubitande
|
! |
Gerundivum
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitandus
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Genitiv |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitandi
|
Dativ |
incubitando
|
incubitandae
|
incubitando
|
Akkusativ |
incubitandum
|
incubitandam
|
incubitandum
|
Ablativ |
incubitando
|
incubitanda
|
incubitando
|
Vokativ |
incubitande
|
incubitanda
|
incubitandum
|
Plural
Nominativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Genitiv |
incubitandorum
|
incubitandarum
|
incubitandorum
|
Dativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Akkusativ |
incubitandos
|
incubitandas
|
incubitanda
|
Ablativ |
existiert nicht |
existiert nicht |
existiert nicht |
Vokativ |
incubitandi
|
incubitandae
|
incubitanda
|
Partizipien
Gleichzeitigkeit (Partizip Präsens Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Genitiv |
incubitantis
|
incubitantis
|
incubitantis
|
Dativ |
incubitanti
|
incubitanti
|
incubitanti
|
Akkusativ |
incubitantem
|
incubitantem
|
incubitans
|
Ablativ |
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
incubitanti incubitante
|
Vokativ |
incubitans
|
incubitans
|
incubitans
|
Plural
Nominativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Genitiv |
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
incubitantium incubitantum
|
Dativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Akkusativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Ablativ |
incubitantibus
|
incubitantibus
|
incubitantibus
|
Vokativ |
incubitantes
|
incubitantes
|
incubitantia
|
Vorzeitigkeit (Partizip Perfekt Passiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitatus
|
incubitata
|
incubitatum
|
Genitiv |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitati
|
Dativ |
incubitato
|
incubitatae
|
incubitato
|
Akkusativ |
incubitatum
|
incubitatam
|
incubitatum
|
Ablativ |
incubitato
|
incubitata
|
incubitato
|
Vokativ |
incubitate
|
incubitata
|
incubitatum
|
Plural
Nominativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Genitiv |
incubitatorum
|
incubitatarum
|
incubitatorum
|
Dativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Akkusativ |
incubitatos
|
incubitatas
|
incubitata
|
Ablativ |
incubitatis
|
incubitatis
|
incubitatis
|
Vokativ |
incubitati
|
incubitatae
|
incubitata
|
Nachzeitigkeit (Partizip Futur Aktiv)
Singular
|
Maskulinum |
Femininum |
Neutrum |
Nominativ |
incubitaturus
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Genitiv |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitaturi
|
Dativ |
incubitaturo
|
incubitaturae
|
incubitaturo
|
Akkusativ |
incubitaturum
|
incubitaturam
|
incubitaturum
|
Ablativ |
incubitaturo
|
incubitatura
|
incubitaturo
|
Vokativ |
incubitature
|
incubitatura
|
incubitaturum
|
Plural
Nominativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Genitiv |
incubitaturorum
|
incubitaturarum
|
incubitaturorum
|
Dativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Akkusativ |
incubitaturos
|
incubitaturas
|
incubitatura
|
Ablativ |
incubitaturis
|
incubitaturis
|
incubitaturis
|
Vokativ |
incubitaturi
|
incubitaturae
|
incubitatura
|
Supina
Supin I |
Supin II |
incubitatum
|
incubitatu
|